Quantcast
Channel: Παιδι και αναπτυξη...
Viewing all 1012 articles
Browse latest View live

Οι εκρήξεις θυμού στα παιδιά

0
0
Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Ποιοι είναι οι λόγοι που τα μικρά παιδιά παθαίνουν ανεξέλεγκτες εκρήξεις θυμού;

Οι εξάρσεις θυμού στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ιδιαίτερα μεταξύ 2-4 ετών, αντανακλούν μια στιγμιαία συναισθηματική σύγχυση η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη απώλεια ελέγχου του εαυτού, επιμονή, φωνές, κλάμα, θυμό, φόβο, γκρίνια, σπασμωδικές σωματικές κινήσεις, αντίσταση στις προσπάθειες να ανακουφιστεί από τους γονείς και επιθετική συμπεριφορά.

Το παιδί δυσκολεύεται να σταθεί ακίνητο και να ηρεμήσει προκειμένου να ακούσει τις συμβουλές του γονιού.

Η διάρκεια των κρίσεων αυτών ποικίλλει από 10 λεπτά έως και ώρες, εάν το παιδί αντιμετωπίζει αθροιστικές δυσκολίες τη στιγμή εκείνη, όπως: είναι υπερβολικά κουρασμένο, δεν έχει φάει, υπάρχει εκνευρισμός και βία στη στάση των γονιών, περιβάλλεται από ένταση και ενοχλητικά ερεθίσματα στο δεδομένο πλαίσιο (π.χ. στα μαγαζιά, στο σουπερμάρκετ, στα ΜΜΜ, απρόβλεπτοι θόρυβοι).

Η λέξη-κλειδί στην κατανόηση των εξάρσεων αυτών είναι η ματαίωση: ματαιωμένες ανάγκες που ναι μεν νιώθει αλλά δεν μπορεί να εκφράσει, γιατί οι γλωσσικές του ικανότητες είναι ανεπαρκείς λόγω της ηλικίας του.

Το μικρό παιδί πασχίζει να αυτονομηθεί και να αποκτήσει τον έλεγχο στη ζωή του, αλλά όταν συνειδητοποιεί ότι δεν είναι ακόμη έτοιμο, τότε αυτό το οδηγεί σε έντονη σύγκρουση μέσα του.

Η σωματική κούραση, ο μη ικανοποιητικός ύπνος, η ανεπαρκής λήψη τροφής που οδηγεί σε αδυναμία κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι δυσκολίες στη διαχείριση των συναισθημάτων, ο ανεπαρκής αυτοέλεγχος, η δυσκολία του παιδιού να επεξεργάζεται απρόβλεπτες καταστάσεις (π.χ. ξαφνικές μετακινήσεις ή επισκέψεις) μπορεί να πυροδοτήσουν τέτοιες κρίσεις.

Τα βιώματα αυτά είναι φυσιολογικά μέχρι το παιδί να πάει στο νήπιο, εφόσον δεν είναι συχνά και δεν προκαλούν δυσλειτουργία στην καθημερινότητά του.

Τι μπορεί να κάνουν οι γονείς όταν το μικρό παιδί έχει αλλεπάλληλα συναισθηματικά ξεσπάσματα;

Είναι επόμενο οι γονείς να εγκλωβίζονται στην παγίδα μιας ατέρμονης προσπάθειας ελέγχου επάνω στις συναισθηματικές εκρήξεις του παιδιού τους, με αποτέλεσμα να γίνονται επιθετικοί, να απελπίζονται και εν τέλει να εντείνουν τις ίδιες τις κρίσεις.

Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχθούν ότι το κλάμα και ο θυμός ενός μικρού παιδιού δεν μπορεί να ελεγχθούν τη στιγμή εκείνη και να αποφύγουν κάθε είδους τιμωρητική συμπεριφορά.

Μπορούν ωστόσο να κατευνάσουν την κρίση, αν δεν φωνάζουν, είναι ήρεμοι, δεν προσπαθούν να κάνουν διάλογο με το παιδί (άλλωστε εκείνο είναι αδύνατον να ακούσει όταν φωνάζει), δεν προσπαθούν ψυχαναγκαστικά να ελέγξουν αυτό που συμβαίνει και με ψυχραιμία θέσουν τα όριά τους και γίνουν ουδέτεροι θεατές στην κρίση του παιδιού.

Βοηθά πολύ η αγκαλιά, η επανάληψη τρυφερών λέξεων και η προστασία από αυτοτραυματισμούς.

Ας μην ξεχνάμε ότι ένα μικρό παιδί αγωνιά να προσαρμοστεί σε έναν νέο κόσμο, έξω από την ασφάλεια που είχε μέσα στη μήτρα της μητέρας του, έναν κόσμο γεμάτο πρωτόγνωρα ερεθίσματα, τα οποία πασχίζει να κατανοήσει.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια (PhD), myrsi@hol.gr

http://ygeia.tanea.gr/

Πασχαλιάτικες χρωμοσελίδες

Πασχαλιάτικες κατασκευές (ανανεώνεται...)

0
0
Αυτό το Πάσχα επιδοθείτε σε διαγωνισμό βαψίματος πασχαλινών αυγών. Διακοσμήστε τα αυγά σας με απίθανα αποτελέσματα.

Τι θα χρειαστείτε:
1. Μη τοξικές μπογιές
2. Πινέλα
3. Κουβάρι μαλλί
4. Χρωματιστά χαρτιά
5. Ψαλίδι
6. Κόλλα



Βήμα 1: Βράστε τα αυγά και μόλις είναι αρκετά σφιχτά βγάλτε τα και αφήστε τα να στεγνώσουν.

Βήμα 2: Βάψτε τα αυγά σας με ένα βασικό χρώμα και μόλις στεγνώσει ζωγραφίστε επάνω, σχήματα ή μοτίβα που σας αρέσουν. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και stencils έτοιμων θεμάτων.

Ένας άλλος τρόπος για να διακοσμήσετε τα αυγά είναι να κάνετε διάφορες φατσούλες επάνω τους. Μπορείτε να το κάνετε χρησιμοποιώντας το χρωματιστό χαρτί και βάζοντας στην κορυφή μαλλί από το κουβάρι σας για μαλλιά ! Παρακάτω είναι μερικά δείγματα από τα οποία μπορείτε να πάρετε ιδέες.

Καλό ΠΑΣΧΑ!










Πνευμονία στην Παιδική Ηλικία

0
0
Γράφει ο Παναγιώτης Σπυρίδης

Αναπλ. Καθηγητής Παιδιατρικής, Διευθυντής Α΄Παιδιατρικής Κλινικής, Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Τι είναι Πνευμονία;

Πρόκειται για οξεία λοίμωξη  των πνευμόνων και χαρακτηρίζεται από βήχα, πυρετό και γρήγορη αναπνοή.  Συχνά πρόκειται για σοβαρή νόσο, ιδιαίτερα όταν προσβληθούν  παιδιά μικρότερα των 3 ετών.

Ποια είναι τα αίτια;

Το αίτιο μπορεί να είναι κάποιο βακτηρίδιο ή κάποιος ιός, ενώ είναι σημαντικός  ο ρόλος της ηλικίας σε ότι αφορά στην αιτιολογία.
Σε παιδιά μεγαλύτερα των 5 ετών το αίτιο είναι συχνότερα κάποιο βακτηρίδιο.
Αντίθετα στα μικρότερα των 5 ετών το αίτια είναι συχνότερα  ιοί.

Ποιά είναι τα συμπτώματα;
Βήχας, πυρετός, γρήγορη αναπνοή και δύσκολη αναπνοή ή πόνος στο στήθος κατά την αναπνοή και  το βήχα, καθώς  και ανορεξία.
Λιγότερο συχνά είναι τα συμπτώματα από το πεπτικό σύστημα όπως εμετοί, περιοδικοί κοιλιακοί πόνοι ή διάρροια.
Εάν ο γιατρός υποψιασθεί πνευμονία, πιθανόν να χρειαστεί ακτινογραφία του θώρακα, καθώς και κάποιες εξετάσεις αίματος για καλύτερη αιτιολογική προσέγγιση της πνευμονίας.

Ποιά είναι η αντιμετώπιση;

Εάν θα νοσηλευθεί στο σπίτι με χορήγηση αντιβιοτικών από το στόμα ή θα μεταφερθεί το παιδί στο νοσοκομείο, αποτελεί επιλογή – απόφαση του Παιδιάτρου του.

Πόσο γρήγορα θα αισθανθεί καλύτερα ο μικρός ασθενής;

Τα περισσότερα παιδιά που νοσηλεύονται για βακτηριακή πνευμονία και λαμβάνουν αντιβιοτικά, αρχίζουν να αισθάνονται καλύτερα σε 2-3 μέρες μετά την έναρξη των αντιβιοτικών και την ενυδάτωση. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει πάντοτε διότι είναι δυνατόν η πνευμονία να επιπλακεί με εμπύημα, οπότε η βελτίωση θα καθυστερήσει, χωρίς να είναι δυνατόν να προσδιορισθεί ο χρόνος αυτής της βελτίωσης.
Είναι όμως δυνατόν να αισθάνεται αδύναμο και κουρασμένο επί 4-5 εβδομάδες, όπως επίσης να έχει βήχα ακόμη και για 1-2 μήνες μετά (σπάνια).
Μπορεί επίσης να καθυστερήσει αρκετά να ενταχθεί εκ νέου σε αθλητική δραστηριότητα και να αισθάνεται δυνατό όπως πρώτα.

Πόσο καιρό πρέπει να φροντίσω το παιδί στο σπίτι;

Οι αντοχές του παιδιού, η ηλικία, καθώς και η βαρύτητα της πνευμονίας, αποτελούν παράγοντες που προσδιορίζουν αυτόν τον χρόνο της ανάπαυσης και της φροντίδας.
Μην αποφασίζετε  μόνοι σας, αλλά συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας, αφού τον ενημερώσετε με ακρίβεια για τις αντοχές του, την ζωηρότητά του, τη διάθεσή του να παίξει και όρεξη για να λάβει τροφή.
Καλό είναι να μην χορηγείτε αντιβηχικά φάρμακα. Και μικρές υπηρεσίες προσφέρουν  και δεν παύουν να είναι φάρμακα, με ότι σημαίνει αυτό.


Είναι το παιδί μου πιο ευαίσθητο μετά από ένα επεισόδιο πνευμονίας;

Η απάντηση είναι ότι εφόσον πρόκειται για ένα καθ’όλα υγιές παιδί που δεν υπάρχει κάποιο άλλο υποκείμενο νόσημα και η πνευμονία έχει θεραπευθεί πλήρως χωρίς υπολείμματα (βρογχιεκτασίες, ατελεκτασίες), τότε απλά το εκπαιδεύεται να εφαρμόζει κανόνες υγιεινής (πλύσιμο χεριών, αποφυγή κατά το δυνατόν επαφής με ιογενή νοσήματα) και δεν έχετε παρά ελάχιστες πιθανότητες να έχει εκ νέου πνευμονία. Θα είναι όπως τα άλλα παιδιά που δεν είχαν ποτέ πνευμονία.

http://www.paidiatriki.gr/

Πονάει το στομάχι του; Μήπως έχει ελικοβακτηρίδιο;

0
0
Δρ. Σπύρος Μαζάνης

Όλο και πιο συχνά, μεγάλο ποσοστό παιδιών παθαίνει μία λοίμωξη στο στομάχι από ένα μικρόβιο που ονομάζεται ελικοβακτηρίδιο. Το μικρόβιο αυτό, όταν μπει στο στομάχι του παιδιού, εγκαθίσταται για τα καλά, προκαλεί φλεγμονή και αν δεν γίνει αποτελεσματική θεραπεία, παραμένει εκεί για όλη του τη ζωή. Πώς πρέπει να το αντιμετωπίσετε; Ο παιδίατρος Δρ. Σπύρος Μαζάνης σας δίνει όλες τις λεπτομέρειες!

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Σχεδόν 1 στα 4 παιδιά μπορεί να μολυνθεί από αυτό το μικρόβιο. Το παιδί παραπονιέται για πόνο πάνω από τον αφαλό, ο οποίος αυξομειώνεται σε ένταση και διαρκεί πάνω από δύο έως τρεις μήνες. Επίσης έχει συχνά ναυτία και τάση για εμετό. Μετά το φαγητό παραπονιέται για φούσκωμα στην κοιλιά και φαίνεται να έχει δυσπεψία. Επειδή συνήθως δεν έχει πυρετό, δεν υποψιαζόμαστε αμέσως αυτό το μικρόβιο και η διάγνωση μπορεί να καθυστερήσει.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Υπάρχουν πολλές εξετάσεις, απλές ή σύνθετες.
Μπορούν να ανιχνευθούν τα αντισώματα του μικροβίου στον ορό του αίματος του παιδιού, σε δοκιμασία αναπνοής, εξετάσεις στα κόπρανα, γαστροσκόπηση ή και βιοψία στομάχου.

Ποια παιδιά πρέπει να ελεγχθούν;

1. Όσα έχουν πόνο γύρω από τον αφαλό για πάνω από 2 έως 3 μήνες.
2. Αν και άλλα μέλη της οικογένειάς του πάσχουν από αυτό το μικρόβιο διότι γίνεται ενδοοικογενειακή διασπορά.
3. Παιδιά που συγγενείς τους πρώτου βαθμού έχουν καρκίνο στο στομάχι.
4. Παιδιά με ανεξήγητη σιδηροπενική αναιμία που δεν ανταποκρίνεται σε θεραπεία.
5. Παιδιά με ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα.


Πώς γίνεται η θεραπεία;

Από τη στιγμή που θα γίνει σωστή διάγνωση, ευτυχώς υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία. Χορηγούνται από το στόμα αντιβιοτικά. Η διάρκεια της θεραπείας φτάνει τις 14 μέρες. Η αντιβιοτική θεραπεία συνδυάζεται και με φάρμακα που εμποδίζουν την παραγωγή οξέων στο στομάχι του παιδιού.

Γιατί πρέπει να γίνεται αποτελεσματική θεραπεία;

Εκτός από τα ενοχλητικά συμπτώματα που προκαλεί το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού του στομάχου, όπως γαστρίτιδα και ατροφία του βλεννογόνου του στομαχιού, αυξάνονται οι πιθανότητες ανάπτυξης κακοήθειας σε άτομα που έχουν κληρονομική προδιάθεση.

http://www.tlife.gr/

8 παιχνιδάκια για την βελτίωση της λεπτής κινητικότητας

0
0
Την σπουδαιότητα της λεπτής κινητικότητας την έχουμε αναφέρει πολλές φορές! Στην γραφή, στο δέσιμο των κορδονιών, στα κουμπιά μας, να κλειδώσουμε μία πόρτα, να απλώσουμε τα ρούχα, να κόψουμε ένα χαρτί ή τα νύχια μας, είναι μερικές από τις χιλιάδες δραστηριότητες στις οποίες χρησιμοποιούμε την λεπτή κινητικότητα των χεριών μας.
Δεν χρειάζεται να αγοράσουμε ακριβά παιχνίδια, ή να κάνουμε περίπλοκες κατασκευές για να βοηθήσουμε ένα παιδί να βελτιώσει την λεπτή κινητικότητά του. Καθημερινά αντικείμενα μπορούν να φανούν χρήσιμα και να παίξουν σπουδαίο ρόλο.
Ας δούμε, λοιπόν, κάποια παιχνιδάκια :

 1. Σε μία θήκη για μικρά κέικ ή σε μία παγοκύστη βάλτε διάφορα χρωματιστά βαμβάκια. Το παιδί με μία λαβίδα πρέπει να τα ξεχωρίσει ανά χρώμα.

 2. βάλτε το παιδί να περάσει καλαμάκια σε τρύπες που θα έχετε κάνει στο καπάκι ενός ποτηριού ή να τα περάσει στις τρύπες από έναν τρίφτη.

 3. Δανειστείτε από τον μπαμπά βίδες και παξιμάδια, και αφήστε το παιδάκι σας να βιδώσει και να ξεβιδώσει!

 4. Εδώ τα υλικά είναι ακόμα πιο εύκολα και απλά. Στραγάλια και μία λαβίδα. Και αν θέλετε να γίνει πιο δημιουργικό το παιχνίδι σας φτιάξτε ένα σχέδιο στο χαρτί, βάλτε κόλλα και κολλήστε επάνω τα στραγάλια!

 5. Αυτοκόλλητα! Όλα τα παιδάκια τα λατρεύουν! Μπορείτε να σχεδιάσετε σε ένα χαρτί τα σχήματα, αριθμούς, γράμματα ή ότι άλλο θέλετε και να κολλήσετε μικρά αυτοκολλητάκια σε όλο το περίγραμμα,  με την σειρά το ένα μετά το άλλο.

 6. Λαστιχάκια! Περάστε τα στο πόμολο μίας πόρτας, γύρω από ένα ποτήρι ή ένα κουτί.

 7. Μετά από ένα πάρτυ γενεθλίων σίγουρα μερικά σημαιάκια - οδοντογλυφίδες θα έχουν περισσέψει. Βάλτε το μικρό σας να τα καρφώσει σε ένα σφουγγάρι.

 8. Συνδετήρες, χαρτόνι και ξεκινήστε το παιχνίδι!


ΣΟΦΙΑ Μ. ΚΟΥΛΟΥΡΗ
ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ S.I.
www.anaptixipaidiou.gr

http://anaptixipaidiou.blogspot.gr/

«Το γαϊδουράκι Νάθαν», Πασχαλινή παράσταση για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά

0
0
Το Ίδρυμα Β και Μ Θεοχαράκη παρουσιάζει την πασχαλινή παράσταση «Το γαϊδουράκι Νάθαν» την Κυριακή 21 Απριλίου 2013 στις 12:00.

Μια οικογένεια τις μέρες του Πάσχα. Ο μικρός Πέτρος θέλει να πάει σινεμά , ο Ίωνας θέλει να πάει διακοπές και η Αγάπη κλαίει γιατί χάλασε η κουκλίτσα της και δεν θέλει ούτε να δει την καινούργια που της πήρε δώρο η γιαγιά της…. 


Οι γονείς φεύγουν και τα παιδιά μένουν με την Άννα να τα προσέχει. Κι αυτή θα προσπαθήσει να «αναστήσει» την κούκλα και θα τους διηγηθεί ένα όμορφο παραμύθι : «Ήταν ένα ζεστό ανοιξιάτικο πρωινό, στην πεδιάδα της Ιουδαίας. Ο  Νάθαν, το γαϊδουράκι, ορθάνοιξε τα μεγάλα, καστανά μάτια του κι έβγαλε το κεφάλι του από το άνοιγμα του παχνιού, που έβλεπε στο εσωτερικό της αυλής.  Όρθιος κοντά στο μαγκανοπήγαδο στεκόταν το αφεντικό του, ο γέρο-Ιακώβ ο αγωγιάτης και συζητούσε έντονα μ’έναν νεαρό ψαρά. Και πιο πέρα, ένας όμορφος, γαλήνιος, νέος άνδρας.  Ήταν ντυμένος απλά, μα αρχοντικά.  Τα ρούχα του καθαρά, στα πόδια του τυλιγμένα δερματόπλεχτα σανδάλια.  Η όλη του εμφάνιση έδειχνε άνθρωπο ευγενικό και καλλιεργημένο.  Φαινόταν να κατάγεται από την τάξη των τεχνιτών, ίσως να ήταν ξυλουργός…»



Πρωτότυπη ιδέα και αφήγηση : Άννα Σακαλή, μουσικός και «η φωνή» του τρίτου προγράμματος της ελληνικής ραδιοφωνίας («Ακούτε το Τρίτο Πρόγραμμα»).

Μουσική : αποσπάσματα του Μπαχ, του Μότσαρτ, μουσική και τραγούδια του Τσάρλι Τσάπλιν και  μουσική από γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια.

Παίζει η παιδική θεατρική ομάδα «Παίζουμε Θέατρο» (Αγάπη Βαλάση, Ίωνας Γραβάνης, Πέτρος Ζαρκάδης, Γιάννης Κούρος, Ιάσων Χρυσοστομίδης).


Πληροφορίες

Τοποθεσία: Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β& Μ Θεοχαράκη, Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, Αθήνα


Ημερομηνία: Κυριακή 21Απριλίου 2013 στις 12:00. Διάρκεια: 50' περίπου


Πληροφορίες: Τηλ.: 210-3611206, www.thf.gr


Τιμή εισιτηρίου: 10€

http://www.culturenow.gr/

Δίδυμα δεν σημαίνει ίδια

0
0
Παλιά υποστήριζαν ότι η διαπαιδαγώγηση και η ανατροφή ήταν αυτές που καθόριζαν την προσωπικότητα του παιδιού.

Αργότερα, επικράτησε η άποψη ότι η προσωπικότητα είναι θέμα γονιδίων.
Σήμερα, τα δεδομένα είναι διαφορετικά.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το DNA επιδρά πάνω μας συνδυαστικά με την εμπειρία διαμορφώνοντας από κοινού την προσωπικότητα.


Το πείραμα των διδύμων
Δυο μονοζυγωτικά δίδυμα (από το ίδιο ωάριο που χωρίστηκε στη μέση άρα με το ίδιο ακριβώς γενετικό υλικό) είναι ολόιδια εξωτερικά. Εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά του προσώπου και του σώματος, παίρνουν τις ίδιες εκφράσεις, κάνουν τις ίδιες κινήσεις όταν βρίσκονται σε συγκεκριμένες συναισθηματικές καταστάσεις, π.χ. όταν νιώθουν στρες, χαρά κλπ. Οι αντιδράσεις, οι συμπεριφορές, οι προτιμήσεις τους επίσης ταυτίζονται απόλυτα, ενώ και επαγγελματικά ακολουθούν την ίδια πορεία. Θα έλεγε κανείς ότι τα δυο μονοζυγωτικά δίδυμα (ας τα ονομάσουμε Μαρία και Σοφία), είναι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος...καρμπόν. Και όμως, υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους.
 Η μια είναι δυναμική και με πολύ καλή αυτοεικόνα, η άλλη είναι συνεσταλμένη, ντροπαλή και χωρίς αυτοπεποίθηση. Οι διαφορές αυτές εκδηλώθηκαν στα δίδυμα της περίπτωσής μας, μετά το θάνατο των γονιών τους. Όταν έπαψαν να βρίσκονται στους ασφαλείς κόλπους της ενωμένης, αγαπημένης οικογένειας, οι διαφορές τους έκαναν την εμφάνισή τους.
 Η Μαρία αντιμετώπισε την δυσάρεστη κατάσταση με αισιοδοξία και παίρνοντας δραστικά μέτρα. Χάραξε νέα πορεία με τον σύντροφό της πια. Η Σοφία από την άλλη εμφάνισε κατάθλιψη και η κατάστασή της γινόταν όλο και χειρότερη με το πέρασμα του χρόνου. Όταν βρέθηκαν ξανά μαζί τα δυο κορίτσια, η μεταξύ τους επικοινωνία δεν ήταν εύκολη και διαπίστωσαν ότι, παρά την ομοιότητά τους, οι διαφορές τους ήταν τεράστιες.

Πού οφείλονται οι διαφορές στην προσωπικότητα και τον χαρακτήρα των διδύμων;
Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση της κατάθλιψης ή της επιθετικότητας. Πράγματι, έχει βρεθεί ότι υπάρχει γονίδιο που καθιστά την εμφάνιση των παραπάνω χαρακτηριστικών πιο πιθανή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η γονιδιακή προδιάθεση είναι αρκετή για να δημιουργηθεί το πρόβλημα, αφού χρειάζεται και η «συνδρομή» του περιβάλλοντος, η παρουσία δηλαδή έντονων στρεσογόνων καταστάσεων και ανάλογων γεγονότων στη ζωή του ατόμου που φέρει τα επικίνδυνα γονίδια, προκειμένου να εκδηλώσει κατάθλιψη ή επιθετική συμπεριφορά. Με άλλα λόγια, το DNA δεν αρκεί για να προδιαγράψει την πορεία του ανθρώπου και για να εκδηλωθούν όλα όσα υπόσχεται το DNA, πρέπει να βάλει το χεράκι του και το περιβάλλον!

Οι εμπειρίες ξεκινούν από την εμβρυακή ηλικία
 Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τα δίδυμα μεταξύ τους;
Οι ειδικοί απαντούν ότι η απάντηση ξεκινά από τις εμπειρίες που συλλέγει το κάθε έμβρυο μέσα στην κοιλιά της μητέρας.

 Η λογική πίσω από αυτή την τοποθέτηση είναι η εξής:
 Τα δίδυμα ανταγωνίζονται για θρεπτικά συστατικά, όσο βρίσκονται μέσα στη μήτρα, με αποτέλεσμα κάποιος να είναι ο νικητής και κάποιος ο νικημένος. Αυτό εξηγεί και το διαφορετικό βάρος και ύψος των διδύμων από τη στιγμή της γέννησής τους.  Μετά από έρευνες και μελέτες λοιπόν οι ειδικοί κατέληξαν ότι μόνο το 59% των χαρακτηριστικών που μοιράζονται τα δίδυμα οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στα γονίδια. Από εκεί και πέρα τη σκυτάλη για την ανάπτυξή τους αναλαμβάνει το περιβάλλον. Τη διαφοροποίηση μπορεί να φέρει η διαφορετική συμπεριφορά των γονέων απέναντι στα δίδυμα, μια αρρώστια που μπορεί να πλήξει το ένα από τα δυο, ο διαφορετικός ρόλος που μπορεί να τους δοθεί από το περιβάλλον (ο ήσυχος, ο καλός, ο δυναμικός, ο αρχηγός) κλπ.


Συνεργάστηκε η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
 Λίζα Βάρβογλη, Ph.D
babyspace.gr

http://www.olagiatingunaika.gr/

Παίζοντας και μαθαίνοντας στην προσχολική ηλικία

0
0
 Εκείνη την, δύσκολη ομολογουμένως, στιγμή που το παιδί φεύγει από την αγκαλιά σας και κάθεται για πρώτη φορά στο καρεκλάκι του, στα θρανία του σχολείου, αρχίζει τυπικά η περίοδος της ζωής του στην οποία η μάθηση και οι εκπαιδευτικές διαδικασίες αναλαμβάνουν να «πλάσουν» την προσωπικότητα και την αντίληψή του. Στην πραγματικότητα, όμως, η αφετηρία της ανάπτυξη και των μαθησιακών προοπτικών ενός παιδιού εντοπίζεται πολύ νωρίτερα, από την βρεφική ακόμη ηλικία.

Είναι τότε που οι γονείς πρέπει να αξιοποιήσουν δραστηριότητες, παιχνίδια και προϊόντα ειδικά φτιαγμένα για τις κατάλληλες ηλικίες, ώστε να διεγείρουν την όρεξη του παιδιού για μάθηση και να εμφυσήσουν μέσα του τις βασικές αρχές για να μάθουν να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται με συστηματικό τρόπο. Παρακάτω, συγκεντρώσαμε τέτοιες δραστηριότητες και παιχνίδια, για παιδιά ηλικίας έως 6 ετών, και για γονείς που θέλουν ο χρόνος τους με το νέο μέλος της οικογένειας να είναι πάντα και μόνο δημιουργικός.

*Τα «SOS» του παιχνιδιού με τους γονείς
Όπως αναφέρει η ψυχολόγος, κ. Λαμπρινή Καλαντζή, στο Mama365.gr, «το παιχνίδι ανάμεσα στους γονείς και τα βρέφη δημιουργεί κατ’ αρχήν αίσθημα θέρμης και ασφάλειας στα δεύτερα, οδηγώντας τα στο να ξετυλίξουν σιγά-σιγά τη φαντασία τους και να αφεθούν στη μαγεία της δημιουργίας».

Αυτό που έχει σημασία είναι αφενός το περιβάλλον της εκάστοτε δραστηριότητας (πρέπει να είναι φυσικά ασφαλές αλλά και να εξάπτει το ενδιαφέρον του παιδιού, με χρώματα και ποικιλία αντικειμένων) και αφετέρου οι ρόλοι που αναλαμβάνουν οι γονείς (από την μία να προσέχουν και να καθοδηγούν και από την άλλη να τους συντροφεύουν στο παιχνίδι).

Εξαιρετικά σημαντικό είναι να συμμετέχουν στο δημιουργικό παιχνίδι και οι δύο γονείς, ώστε να μαθαίνουν καλύτερα και οι δύο το παιδί και την εξέλιξή του, και να συζητούν μαζί γι’ αυτήν. Οι γονείς πρέπει να θυμούνται επίσης, πως από την στιγμή που γεννιέται, όλα αποτελούν για το παιδί μια καινούρια εμπειρία, τα πάντα γι’ αυτό είναι παιχνίδι, επομένως είναι εύκολο να «στήσουν» ένα δημιουργικό παιχνίδι από το τίποτα, με απλά καθημερινά αντικείμενα – μερικά απλά παραδείγματα ακολουθούν.

*Τα παιδία παίζει δημιουργικά στο σπίτι

«To παιχνίδι είναι ένας από τους τρόπους που τα παιδιά µαθαίνουν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους γύρω τους και εξερευνούν το περιβάλλον τους», γράφει εκπρόσωπος της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας «Παίζοντας» στο Mama365.gr. Μάλιστα, ο ΟΗΕ έχει αναγνωρίσει το παιχνίδι ως δικαίωμα όλων των παιδιών, καθώς συμβάλλει στην υγιή ανάπτυξη, τη σωματική και ψυχική υγεία, την μάθηση και εκπαίδευση, την αλληλεπίδραση, την κοινωνικοποίηση και την συναισθηματική αυτοπεποίθησή του. Αντίθετα, η μείωση του παιχνιδιού σύμφωνα με τα στοιχεία του «Παίζοντας», μπορεί να οδηγήσει σε φτωχότερες κινητικές δεξιότητες και φυσική δραστηριότητα, μειωμένη ικανότητα διαχείρισης άγχους και ρίσκου και φτωχότερες κοινωνικές δεξιότητες.

Κάντε την αρχή, για να εισάγετε το παιδί σας στον μαγικό κόσμο του δημιουργικού παιχνιδιού, με κάποια από τις παρακάτω δραστηριότητες:

-Από τον έκτο-έβδομο μήνα, τα οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα προσελκύουν το βρέφος, και η κατασκευή σχημάτων από έντονα χρώματα ή η γνωριμία με καθημερινά αντικείμενα αποτελούν μια καλή αρχή: Αφήστε τα, υπό το βλέμμα σας πάντα, να περιεργαστούν τις ξύλινες κουτάλες της κουζίνας, τους μεγάλους κρίκους της κουρτίνας, κυλινδρικά αντικείμενα σε ένα καλάθι, και ό,τι άλλο μπορεί να υποπέσει στο βλέμμα του και να του εξάψει το ενδιαφέρον.
-Σταδιακά, μέσα στους επόμενους μήνες, το παιδί θα μπορεί να «φτιάξει» το δικό του παιχνίδι από αυτά τα απλά αντικείμενα, όπως για παράδειγμα το να χρησιμοποιήσει κουζινικά σκεύη σαν μουσικό όργανο.
-Μόλις το παιδί περάσει την ηλικία των δύο ετών, οι κινητικές του ικανότητες αυξάνονται και οι δραστηριότητες ισορροπίας και χειρισμού μπορούν να του προσφέρουν την πολυπόθητη κινητικότητα που προσπαθεί να αναπτύξει. Η ψυχολόγος, κ. Καλαντζή, προτείνει σε αυτή την περίοδο παιχνίδια όπως αυτά που περιλαμβάνουν μπάλες και παιχνίδια ρόλων, που απαιτούν την κίνηση του παιδιού αλλά και την συνδιαλλαγή του με τους άλλους. Προτείνει επίσης στους γονείς να δοκιμάζουν όμοια παιχνίδια ανά διαφορετικές ηλικιακές περιόδους, για να διαπιστώσουν τους διαφορετικούς τρόπους χρήσης τους από τα παιδιά και αντίστοιχα την ανάπτυξή τους.
-Από την ηλικία των τριών και εξής, το παιδί είναι σε θέση να αναπαριστά πράγματα και γεγονότα, και επομένως να χρησιμοποιήσει το στοιχείο του «συμβόλου» στο παιχνίδι του. Σε αυτή την περίοδο της ζωής του ταιριάζουν τα παιχνίδια ρόλων, με τους γονείς ή συνομηλίκους του σε φανταστικές καταστάσεις. Τα παιχνίδια κοινωνικοποίησης και επικοινωνίας κατέχουν εξίσου σημαντική θέση στην καθημερινότητα αυτών των ηλικιών, καθώς το παιδί πλέον επιθυμεί να μαθαίνει όλο και περισσότερα, να συνδιαλέγεται και να μεταφέρει τις εμπειρίες που αποκτά.

*Τα δώρα… έχουν νόημα
Κάποια παιχνίδια και παιδικά προϊόντα μπορεί να είναι πολυδιαφημισμένα, πολύχρωμα και ελκυστικά, αλλά συχνά δεν αποτελούν τα ιδανικά δωράκια για το παιδί. Υπάρχουν, αντ’ αυτών, σε παιδικά καταστήματα, ιδιαίτερα «έξυπνα» παιχνίδια, με εκπαιδευτικό και δημιουργικό χαρακτήρα που μπορούν να προσφέρουν πολλά στην νοητική, την κινητική και την συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Παρακάτω, έχουμε συγκεντρώσει μερικές ενδιαφέρουσες προτάσεις ανά ηλικία, από την ελληνική αγορά.

*0-3 ετών
-Εκπαιδευτικά τύμπανα Fisher Price: Διασκέδαση και μάθηση, ακόμη και κατά την ώρα του μπάνιου, αφού είναι κατάλληλα και για παιχνίδι στο νερό. Το παιδί χτυπάει τα τύμπανα και οι προσπάθειες του επιβραβεύονται με πάνω από 25 εκπαιδευτικά τραγούδια, μελωδίες και φράσεις. Μαθαίνει: Γράμματα, αριθμούς, αντίθετα, χαιρετισμούς, πρώτες λεξούλες. Τιμή: 16,99€ - το εντοπίσαμε στο WeLoveToyes.gr.
-Ξύλινο παζλ με ήχους: Πρόκειται για ένα ταμπλό-παζλ με ζώα, των οποίων οι ήχοι ακούγονται κάθε φορά που το σωστό ζώο τοποθετείται στην θέση του. Το παιχνίδι ευνοεί την ψυχοκινητική ανάπτυξη και την ακουστική μνήμη του παιδιού, το οποίο νιώθει ικανοποίηση όταν κάνουν τα ζώα να ηχούν, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει τον λογικό μηχανισμό αιτίας-αιτιατού. Τιμή: 19,95€ - το εντοπίσαμε στο Imaginarium.
-Μαλακό βιβλιαράκι Playgro: Εισάγει το βρέφος στον μαγικό κόσμο του βιβλίου, καθώς μαζί του μαθαίνει να γυρίζει σελίδες, να παρατηρεί εικόνες, ενώ ταυτόχρονα διαθέτει και μέρη ειδικά φτιαγμένα για να εκτονώνονται οι ορέξεις των… ούλων του, ανακουφίζοντας την δυσφορία όταν βγαίνουν τα πρώτα δοντάκια του. Τιμή: 11€.

*3-6 ετών
-Εξυπνούλης, Σχήματα και Χρώματα: Κλασικό παιχνίδι από την σειρά εκπαίδευσης και μάθησης της AS, που ενισχύει την γνώση και την μνήμη του παιδιού, βοηθώντας το να κατανοήσει τα βασικά γεωμετρικά σχήματα και χρώματα. Τιμή: 4,99€ - το εντοπίσαμε στο WeLoveToys.gr.
-Colorflash Jr: Ηλεκτρονικό παιχνίδι μνήμες με χρώματα και ήχους, που δοκιμάζει τις ικανότητες και τα αντανακλαστικά, συνδυάζοντας τέσσερα παιχνίδια σε ένα: Ακολούθηση αλληλουχίας (πατώντας τα κουμπιά που ανάβουν), ταυτόχρονη πίεση των αναμμένων κουμπιών, συσχέτιση ήχου και εικόνας, συνδυασμός πιέσεων πλήκτρων. Έτσι, εξασκείται η ταχύτητα, η αυτοσυγκέντρωση και η προσπάθεια νίκης, μέσω των συνδυασμών των 12 φωτεινών κουμπιών. Λειτουργεί με μπαταρία και στοιχίζει 29,95€ - το εντοπίσαμε στα καταστήματα Imaginarium.
-Οικοδομικά τουβλάκια Plan Toys: Πρόκειται για οικολογικά ξύλινα τουβλάκια στο χρώμα του ξύλου αλλά και σε διάφορα άλλα χρώματα, ώστε να ενισχυθεί η δημιουργικότητα, η λογική και η φαντασία των παιδιών. Τιμή: 19,80€ - το εντοπίσαμε στο e-shop ToSpitiTisXaras.gr.

*Δημιουργικές δραστηριότητες εκτός σπιτιού

Πολλοί φορείς και κέντρα δημιουργικής απαχόλησης δραστηριοποιούνται στον τομέα της προσχολικής ηλικίας με ψυχαγωγικά, εκπαιδευτικά και κινησιολογικά προγράμματα για τους μικρούς σας μπόμπιρες. Ακολουθούν μερικές από αυτές τις δραστηριότητες:
-Κολύμβηση: Μάθετε για το άκρως ενδιαφέρον πρόγραμμα εκμάθησης και ανάπτυξης βασικών κολυμβητικών ικανοτήτων με την μορφή παιχνιδιού που αποκαλείται baby swimming
-Χορός: Από την ηλικία των 3-4 ετών και εξής, το παιδί μπορεί να απολαμβάνει τον χορό αλλά και τα πλεονεκτήματά του, όπως η ενστάλαξη των αξιών της τάξης, της συνεργασίας, της ευθυγράμμισης, των οδηγιών και των καλλιτεχνικών του πλευρών. Μπορείτε να δοκιμάσετε μαθήματα μπαλέτου ή και τζαζ χορού. Στα QuickStep για παράδειγμα έχουν δημιουργηθεί τμήματα για παιδιά από 3,5 ετών, καθώς και μαθήματα χιπ-χοπ χορού.
-Δημιουργικά εργαστήρια: Θεατρικό παιχνίδι, μουσική προπαίδεια, ζωγραφική, εργαστήρια έκφρασης, εξοικείωσης παιδιών με κοινωνικά ζητήματα όπως η αναπηρία, και άλλα πολλά κι ενδιαφέροντα οργανώνει κατά διαστήματα το πολιτιστικό κέντρο Ακαδήμεια
-Παιχνίδια όπως το κυνηγητό, το σχοινάκι, το φρίσμπι, το ποδήλατο, το μίνι-ποδόσφαιρο είναι επίσης πολύ καλές επιλογές για τις ηλικίες 3-6 ετών. Αντίθετα, καλό θα ήταν σε αυτό το στάδιο να αποφεύγονται δραστηριότητες όπως οι πολεμικές τέχνες, όσο τα παιδιά δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν τις έννοιες άμυνα και επίθεση.

http://www.in2life.gr/

Δωρεάν Εργαστήρια Δημιουργίας Επιτραπέζιων Παιχνιδιών

0
0
 Ο Δήμος Θεσσαλονίκης διοργανώνει δωρεάν εκπαιδευτικά εργαστήρια, στις Περιφερειακές Δημοτικές Βιβλιοθήκες, σε συνεργασία με τη νηπιαγωγό και συγγραφέα Μαρία Πετκανοπούλου, με θέμα τη δημιουργία επιτραπέζιων παιχνιδιών.

Οικογενειακό ραντεβού γύρω από ένα επιτραπέζιο παιχνίδι;

Ναι, γιατί όχι, αφού είναι το μυστικό για να διατηρηθεί η οικογένεια ενωμένη και να αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των μελών της που θα κρατήσουν στο χρόνο. Γιατί κανένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, όσο εξελιγμένο κι αν είναι, δε μπορεί να προσφέρει τη ζεστασιά, την αμεσότητα, την επικοινωνία με τα μάτια μεταξύ των παικτών, που προσφέρει ένα ομαδικό – οικογενειακό επιτραπέζιο παιχνίδι.

Τα εργαστήρια θα ξεκινούν στις 18:00 και απευθύνονται σε ενήλικες και όχι μόνο.

Για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι απαραίτητη η προεγγραφή.

Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται δεκτές στις κατά τόπους Περιφερειακές Δημοτικές Βιβλιοθήκες

Λόγω της αυξημένης ζήτησης και του περιορισμένου αριθμού θέσεων θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.


Το πρόγραμμα διαμορφώνεται ως εξής:

Δευτέρα 8 Απριλίου
Πρότυπη Σχολική Βιβλιοθήκη
Κασσάνδρου 17-19, τηλ. 2310 274708


Τετάρτη 10 Απριλίου
Περιφερειακή Βιβλιοθήκη Άνω Πόλης
Κρίσπου 7, τηλ. 2310 219329


Δευτέρα 15 Απριλίου
Περιφερειακή Βιβλιοθήκη Τριανδρίας
Αμοργού 29, τηλ. 2310 921660


Τετάρτη 17 Απριλίου
Περιφερειακή Βιβλιοθήκη Κάτω Τούμπας «Γιώργος Ιωάννου»
Πυλαίας 59, τηλ. 2310 919039


Δευτέρα 22 Απριλίου
Περιφερειακή Βιβλιοθήκη Χαριλάου
Νικάνορος 3 και Στεφάνου Νούκα, τηλ. 2310 324666


Τετάρτη 24 Απριλίου
Περιφερειακή Βιβλιοθήκη Σαράντα Εκκλησιών
Γ.Βιζυηνού 57, τηλ. 2310 203443

http://www.thessaloniki.gr/

http://zoixorisxrimata.blogspot.gr/2013/03/dorean-ergastiria.html

Βασιλική Νευροκοπλή "Ο Καλλίστρατος και το χωράφι της καρδιάς"

0
0
Σάββατο 13.04.2013 / Ώρα 12:00
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 7) - ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΙΑΝΟΣ
   
Η Βασιλική Νευροκοπλή παρουσιάζει το νέο της παραμύθι Ο Καλλίστρατος και το χωράφι της καρδιάς, εκδόσεις Ελληνική Βιβλική Εταιρεία. Εικονογράφηση: Αθηνά Ρομπιέ.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο Χρυσόστομος Σταμούλης, καθηγητής της Θεολογική Σχολής του Α.Π.Θ., σε συνεργασία με την ομάδα Φιλαναγνωσίας του Γυμνασίου των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων "Απόστολος Παύλος" και των εκπαιδευτικών Γεωργίας Τσάμπρα και Μαρίας Ουζούνη.


“Το χωράφι της καρδιάς” είναι το ιδιαίτερα πρωτότυπο νέο παιδικό βιβλίο της Βασιλικής Νευροκοπλή και το πρώτο της παιδικής σειράς που εγκαινιάζει η Ελληνική Βιβλική Εταιρεία με πρωταγωνιστή τον παραμυθά Καλλίστρατο.

Αν κάθε ανθρώπινη καρδιά είναι ένα χωράφι, τότε ποια καρδιά γίνεται δρόμος, ποια γεμίζει πέτρες και ποια αγκάθια, ποια είναι η καλη και εύφορη γη, που περιγράφει η παραβολή του Καλού Σπορέα;

Αφού οι παραβολές είναι για τους μεγάλους και τα παραμύθια για τα παιδιά, ο Καλλίστρατος αναλαμβάνει με παραμυθένιο λόγο να απαντήσει στα παραπάνω διαχρονικά ερωτήματα. Το καταφέρνει μέσα από την περιπετειώδη ζωή ενός ψαρά και τους ανθρώπους που συναντά στο δρόμο του. Άνθρωποι με αρετές και κακίες. Άνθρωποι που αγαπούν τον πόλεμο, την εξουσία ή τον πλούτο, κι άλλοι που αγαπούν τον φτχωό, τον πονεμένο, τον βασανισμένο συνάνθρωπό τους.

Ένα ευφάνταστο παραμύθι που θα απολαύσουν μικροί και μεγάλοι. Ένας καθρέφτης της δικής μας καρδιάς και των άλλων.

Πού είναι η καμηλοπάρδαλη;

0
0
O Κινητήρας Studio δεν σταματάει να μας εντυπωσιάζει με όλες του τις δουλειές, για μικρούς και μεγάλους! Αυτή τη φορά προσκάλεσε έμπειρους αυτοσχεδιαστές από τους χώρους της μουσικής, του χορού και του σωματικού θεάτρου για να δημιουργήσουν μια παράσταση αυτοσχεδιασμού για όλη της οικογένεια, ένα μοναδικό θέαμα για μικρούς και μεγάλους, με τίτλο "Πού είναι η καμηλοπάρδαλη";


Κάπου ανάμεσά μας βρίσκεται η φίλη μας η Καμηλοπάρδαλη. Παρακολουθεί με τα μεγάλα της μάτια. Ο μακρύς της λαιμός φτάνει ψηλά και αλλάζει το χρώμα του ουρανού. Αν μάλιστα καταφέρεις να τη βρεις, κοίταξέ την κατάματα! Τότε αυτή θα χαμηλώσει για να ανέβεις στη ράχη της και θα σε ταξιδέψει σε μέρη μαγικά. Και πίσω από τα λεπτά της πόδια ακολουθούμε τα ίχνη της!

Παιδιά και γονείς αποτελούν ενεργό μέρος της παράστασης. 'Εχουν  την ευκαιρία να σηκωθούν, να κινηθούν, να πλησιάσουν τη δράση, να διαλέξουν τι θα παρακολουθήσουν και να επηρεάσουν την εξέλιξη του έργου. Κάθε φορά λοιπόν γεννιέται μια διαφορετική ιστορία. Κι εκεί που ταξιδεύει η φαντασία, το σώμα ενθαρρύνεται να ακολουθήσει.

Συμμετέχουν οι Βίκυ Αδάμου, Αλέξανδρος Καραδήμος aka TheNewBestNiagara, Θεοδόσης Κώνστας, Άρτεμις Λαμπίρη, Σάνια Στριμπάκου
Πότε: Τα Σάββατα 6, 13 ,20, 27 Απριλίου και 11, 18, 25 Μαΐου 2013, ώρα 5.30 μμ.
Διάρκεια: 60'
Τιμή εισιτηρίου: 8 ευρώ
Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση

Κινητήρας Studio-Artistic Residency Centre
Διεύθυνση: Ερεχθείου 22, Ακρόπολη
Τηλ: 2109248328
info@kinitiras.com
www.kinitirastudio.com
Facebook page: Kinitiras-Studio
Twitter: https://twitter.com/Vicky_Adamou


http://www.talcmag.gr/Ftou-kai-vgaino/pou-einai-i-kamilopardali

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ο παιδικός καταναλωτισμός

0
0
 Από την Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγο - Παιδοψυχολόγο
― Xρειάζονται σταδιακά βήματα και σταθερότητα. Mπορείτε να του πείτε: «Nομίζω ότι όσα έχεις τώρα είναι αρκετά. Αργότερα θα πάρουμε άλλα».

― Πείτε του την αλήθεια. Μην προσπαθείτε να το παραπλανήσετε, γιατί έτσι δεν το προστατεύετε από τον καταναλωτισμό.

― Στόχος πρέπει να είναι η αποκτήση κριτικής στάσης απέναντι στα διαφημιζόμενα προϊόντα.

― Bάλτε το να σημειώνει σε ένα χαρτί τα παιχνίδια που θα 'θελε να αγοράσει, ώστε, όταν φθάσει εκείνη η στιγμή και αφού τα συγκρίνει, να πρέπει να επιλέξει αυτό που του αρέσει περισσότερο.

― Σε αυτή την κατεύθυνση μπορείτε να επισκεφθείτε ένα κατάστημα με παιχνίδια, να το προτρέψετε να πάρει στα χέρια του το παιχνίδι που θα 'θελε να αγοράσει, να το επεξεργαστεί και να συζητήσετε τις εντυπώσεις του. Tις περισσότερες φορές η πραγματικότητα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτό που έχει στη φαντασία του το παιδί.

― Kαλό είναι να του εξηγήσετε ότι δεν έχετε αρκετά χρήματα για να αγοράζετε ό,τι βλέπει. Mην ανησυχείτε. Δε θα νιώσει μειονεκτικά. Μπορεί να θυμώσει με την άρνησή σας, αν δεν έχει συνηθίσει στο μέτρο.

― Φροντίστε να του προσφέρετε παιχνίδια που βοηθούν στην ανάπτυξη της φαντασίας και των δημιουργικών του ικανοτήτων.

― Έχετε υπόψη σας ότι στον κόσμο της διαφήμισης επικρατεί η εικόνα της τελειότητας. Eπειδή, λοιπόν, τα παιδιά έχουν την τάση να μιμούνται αυτά που βλέπουν, μερικές φορές αυτό εγκυμονεί κινδύνους στην ψυχολογική τους εξέλιξη.

― Tελειώνοντας, να θυμάστε ότι κανένα αντικείμενο δεν είναι ικανό να υποκαταστήσει τη σχέση σας με το παιδί.

http://www.akappatou.gr/

Μάθε πώς να καθαρίζεις σωστά τον αφαλό του παιδιού σου

0
0
Πώς πρέπει να καθαρίζεις τον αφαλό του νεογέννητου; Επιτρέπεται να βραχεί στο μπάνιο; Τι κάνεις αν κοκκινήσει; Ο παιδίατρος Δρ. Σπύρος Μαζάνης σου απαντά!

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το πιο βρώμικο σημείο του σώματος του παιδιού είναι ο αφαλός του. Σ' αυτή τη μικρή τρύπα βρίσκουν κατοικία δεκάδες μικρόβια, χνούδι, σκόνη κ.λπ. και μπορεί να αποτελέσει αιτία μόλυνσης. Γ'ι αυτό είναι απαραίτητο ακόμη κι από τη στιγμή της γέννησης να φροντίζετε για την καθαριότητα του αφαλού καθημερινά.

Περιποίηση αφαλού σε νεογέννητο

Ο μαιευτήρας θα κόψει τον ομφάλιο λώρο αμέσως μετά τον τοκετό και θα βάλει ένα πλαστικό μανταλάκι για να μην τρέχει αίμα. Ο αφαλός στην αρχή είναι υγρός αλλά μετά από μερικές ώρες ξεραίνεται και αρχίζει να μαυρίζει. Μετά από 3-5 μέρες θα πέσει το μανταλάκι και μέσα στις επόμενες 2 βδομάδες θα πέσει και το ξερό κολόβωμα. Ακόμα και 20 μέρες μετά τον τοκετό πιθανόν να βγαίνουν σταγόνες αίμα. Μην ανησυχείτε, όμως όλο αυτό το διάστημα χρειάζεται ειδική περιποίηση.

1. Διπλώνετε την πάνα κάτω από τον αφαλό ώστε η περιοχή να αερίζεται και να προστατεύεται από τα ούρα.
2. Βρέχετε μία γάζα με πολύ λευκό οινόπνευμα και καθαρίζετε τον αφαλό πάνω, γύρω γύρω και ειδικά κάτω από το κολόβωμα γιατί εκεί μαζεύονται πολλά μικρόβια.
3. Η περιποίηση αυτή θα πρέπει να γίνεται σε κάθε αλλαγή πάνας δηλαδή περίπου κάθε 3 έως 4 ώρες που συνήθως τρώει και το παιδί.
4. Κατά τη διάρκεια του μπάνιου μπορείτε να βρέχετε τον αφαλό αλλά με τρεχούμενο νερό. Δηλαδή μην τον μουλιάζετε μέσα στη μπανιέρα. Μετά το μπάνιο βάλτε πολύ οινόπνευμα.
5. Όταν βάζετε το οινόπνευμα δεν πονάει ούτε τσούζει. Επειδή δροσίζεται η περιοχή μπορεί το μωρό να κλαίει. Μην ανησυχείτε.
6. Αν γίνει 15 ημερών και το κολόβωμα δεν έχει πέσει να το δει ο παιδίατρος.
7. Αν η περιοχή κοκκινήσει ή μυρίζει άσχημα ή τρέχει πύον ειδοποιείστε τον παιδίατρο επειγόντως.

Περιποίηση αφαλού σε μωρά και σε μεγαλύτερα παιδιά

Τουλάχιστον μία φορά τη μέρα κατά προτίμηση την ώρα του μπάνιου καθαρίζετε τον αφαλό με μία μπατονέτα και λευκό οινόπνευμα. Είναι σημαντικό να εισχωρήσει η μπατονέτα βαθιά στην τρύπα του αφαλού και να την περιστρέψετε ώστε να μαζέψει ό,τι μικρόβιο, χνούδι ή σκόνη έχει εγκατασταθεί εκεί.

http://www.tlife.gr/

Μετακόμιση. Πόσες αλλαγές «αντέχει» το παιδί;

0
0
Κούτες παντού, χαρτοκιβώτια γεμάτα έπιπλα, ρούχα, μικροαντικείμενα και φυσικά τα παιχνίδια του μικρού ή των μικρών σας. Η χαρά όλων για το νέο σπίτι είναι μεγάλη, όμως το παιδί που μόλις γύρισε από το καινούριο του σχολείο μοιάζει προβληματισμένο. Τι φταίει;

Κάθε αλλαγή, πόσο μάλλον μια τόσο ριζική όσο είναι η μετακόμιση από ένα σπίτι σε ένα άλλο, φέρνει αλλαγές στις ζωές των μελών της οικογένειας. Και είναι λογικό…

Νέος χώρος, νέο περιβάλλον, νέο σχολείο και νέοι «επίδοξοι» φίλοι συνθέτουν την πραγματικότητα της ζωής του μικρού παιδιού, που ξαφνικά «ξεβολεύεται» από τις μέχρι τότε συνήθειές του και καλείται να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Τι σκέφτεται το παιδί; Πώς νιώθει; Γιατί δεν αντιδρά όπως θα περιμένατε; Και πώς θα το βοηθήσετε να εγκλιματιστεί στο νέο σπίτι, δωμάτιο, σχολείο, γειτονιά;

Η Κλινικός -Σχολικός Ψυχολόγος, κυρία Μαρίνα Μπακρατσά, μας βοηθά να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά του παιδιού μας και να βρούμε τρόπους για να απαλύνουμε το άγχος και το στρες του παιδιού στη νέα του ζωή.

 Η προετοιμασία του παιδιού

Η μετακόμιση δεν είναι εύκολη υπόθεση ούτε για τον γονιό, αλλά ούτε και για το παιδί, για διαφορετικούς λόγους. Οι μεγάλοι επωμίζονται την υλοποίηση της διαδικασίας, που συνοδεύεται τις περισσότερες φορές από ατελείωτες ώρες ανάμεσα σε κούτες, αυτοκόλλητη ταινία και στυλό για το μαρκάρισμα των διαφόρων κιβωτίων, αλλά και το ξεδίπλωμα όλης της ζωής της οικογένειας στο νέο της σπιτικό. Για τα μικρότερα μέλη, μπορεί να μην είναι απαραίτητη η χειρωνακτική εργασία, όμως σίγουρα έχουν πολλά να σκεφτούν και δυσκολίες να αντιμετωπίσουν στο νέο τους περιβάλλον.

Παρόλο που κάθε παιδί βιώνει τη μετεγκατάσταση διαφορετικά, η μεγάλη πλειοψηφία τους στην αρχική φάση αυτής της αλλαγής βιώνουν μια μεγάλη απώλεια, που εκδηλώνεται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Κάποια παιδιά δυσκολεύονται να κοιμηθούν, άλλα παίρνουν ή χάνουν βάρος, άλλα παιδιά εμφανίζουν δυσκολίες στο σχολείο, κάποιοι έφηβοι αλλάζουν παρέες και συνήθειες, χωρίς αυτό να είναι πάντα θετικό. Οι δυσκολίες αυτές, μπορεί μάλιστα να επιμείνουν για αρκετό χρονικό διάστημα μετά τη μετακόμιση, οπότε οι γονείς θα πρέπει να είναι ενήμεροι για το χρονικό βάθος στο οποίο χρειάζεται να επαγρυπνούν, και να μην ξεχνούν ότι το κάθε παιδί θέλει τον χρόνο του για να προσαρμοστεί. Έτσι, υπάρχουν παιδιά που δεν εμφανίζουν καμία ή σχεδόν καμία διαφορά στη συμπεριφορά τους και προσαρμόζονται ταχύτατα, ενώ άλλα μπορεί να χρειαστούν πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα για να νιώσουν το νέο σπίτι «σπίτι τους».

Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι τα παιδιά, ιδίως στις μικρές ηλικίες μέχρι και 10 ετών, αλλά και τα λίγο μεγαλύτερα, μπορεί να βιώνουν βασανιστικό άγχος για θέματα που στον ενήλικα φαντάζουν απλά. Γενικά όμως, το πλέον σύνηθες φαινόμενο είναι τα παιδιά να παρουσιάζουν «παλινδρόμηση σε συμπεριφορές που αρμόζουν σε παιδιά μικρότερης ηλικίας. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αρνούνται να πάνε στο σχολείο, να φοβούνται να αποχωριστούν την οικογένεια, να παρουσιάζουν ‘συμπτώματα’ κοινωνικής απόσυρσης, να αντιδρούν έντονα και να θυμώνουν», εξηγεί η κυρία Μπακρατσά.

Οι γονείς

Πώς όμως πρέπει να αντιδράσουν οι γονείς; Σύμφωνα με την ειδικό, είναι σημαντικό να ανακοινώσουμε την αλλαγή όσο το δυνατό νωρίτερα, χωρίς να αφήσουμε όμως στο παιδί περιθώρια για διαπραγματεύσεις. Παράλληλα, αναφέρουμε τους λόγους για τους οποίους χρειάζεται να συμβεί αυτό, συζητάμε ό,τι χρειάζεται το παιδί, και δημιουργούμε θετικές αλλά και ρεαλιστικές προσδοκίες για τη νέα κατάσταση. Επιπλέον, είμαστε προετοιμασμένοι να δεχτούμε διαμαρτυρίες και αντιδράσεις, δείχνουμε κατανόηση στα συναισθήματα του παιδιού, αλλά βάζουμε όρια στις επιθετικές αντιδράσεις. Χρειάζεται να έχουμε υπομονή και να μη ξεχνάμε να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας στο παιδί σχετικά με το τι αντιμετωπίζει. Σε περίπτωση που η αλλαγή αφορά στην αλλαγή πόλης, καλό είναι να οργανώσουμε μία αποχαιρετιστήρια δραστηριότητα έτσι ώστε το παιδί να κλείσει ομαλά έναν «κύκλο».

Στα μικρότερα παιδιά, μπορούμε μιλήσουμε για την αλλαγή αυτή μέσα από παραμύθια αλλά και ζωγραφίζοντας αυτό που φανταζόμαστε ότι θα συμβεί.

Η μετακόμιση είναι ένα οικογενειακό βίωμα και γι’ αυτό καλό θα ήταν η διαχείριση των ψυχολογικών δυσκολιών που προκύπτουν κατά την μετεγκατάστασή μας να γίνει οικογενειακή υπόθεση. Τα παιδιά πρέπει να αντιληφθούν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η μετεγκατάσταση είναι μια πολύ στρεσογόνος διαδικασία για όλους- είτε το ομολογούν είτε όχι- και πως οι δυσκολίες που συναντούν είναι φυσιολογικές και όχι κάποια προσωπική τους «αναπηρία». Πολλές οικογένειες βρίσκουν χρήσιμο να συζητούν ανοιχτά τις δυσκολίες αυτές σε «οικογενειακά συμβούλια». Στις περιπτώσεις που θα επιλεγεί μια τέτοια τακτική, καλό θα ήταν την συζήτηση να ξεκινά ο ένας από τους δύο γονείς, περιγράφοντας τη δική του δυσκολία π.χ. με τον καινούργιο συνάδελφο, και κατόπιν περιγράφοντας το πως σκέφτεται να το διαχειριστεί. Πρόκειται για μια τεχνική που δείχνει στο παιδί ότι η δυσκολία που νιώθει είναι φυσιολογική και παράλληλα, ότι έχει δικαίωμα να μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό χωρίς να επικριθεί.

Αλλαγή σχολείου

Συχνά, μια μετακόμιση έχει ως άμεση συνέπεια την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος για το παιδί. Αυτό από μόνο του δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται και από την ανάγκη προσαρμογής, όχι μόνο στο νέο σχολείο, αλλά και στο νέο σπίτι. Έτσι, τα πράγματα μοιάζουν λίγο πολύ με την πρώτη φορά που πήγε το παιδί στον παιδικό σταθμό, το νηπιαγωγείο ή το δημοτικό.

Η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, που προκαλείται για φυσιολογικούς λόγους, όπως μια μετακόμιση, με στόχο το καλό του παιδιού και της οικογένειας, έχει τη δύναμη να προκαλέσει μεγάλη συναισθηματική αναστάτωση στο παιδί ή στον έφηβο και τελικά να βιωθεί από κάποιους ως μια μεγάλη απώλεια, συνοδευόμενη απ’ όλα εκείνα τα συναισθήματα που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βιώσει, αντιμετωπίζοντας μια σημαντική αλλαγή και προσπαθώντας να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση. Τέτοια συναισθήματα είναι ο φόβος, η λύπη, το άγχος, η αγωνία, ο θυμός, η απογοήτευση. Στην προοπτική αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος κυριαρχεί ο φόβος για το άγνωστο, το παιδί δεν γνωρίζει τι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει, η αγωνία του λοιπόν μπορεί να το οδηγήσει σε φανταστικά σενάρια, όπου κυριαρχούν σκληροί δάσκαλοι και αντιπαθητικοί συμμαθητές. Κυρίαρχος επίσης είναι ο φόβος, ότι ο αποχωρισμός από τα αγαπημένα πρόσωπα θα είναι οριστικός και η μοναξιά απέραντη, όπως επίσης και ο φόβος για καινούριες υψηλότερες σχολικές απαιτήσεις στις οποίες δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί.

Η κυρία Μπακρατσά εξηγεί πως «τα μικρότερα παιδιά προσαρμόζονται ευκολότερα και γρηγορότερα σε νέες καταστάσεις. Ωστόσο, διευκρινίζει πως θα ήταν αφελές να στηριχτούμε σε αυτή τη γενική παραδοχή, καθώς κάθε παιδί είναι εντελώς ξεχωριστό και το πώς νιώθει εξαρτάται από ποικίλους παράγοντες. Αυτό όμως που η ηλικία επιτρέπει να προσδιορίσουμε, είναι το πώς θα εκφραστούν τα συναισθήματα του παιδιού. Ένα παιδί προσχολικής ηλικίας για παράδειγμα, δεν θα μπορέσει να λεκτικοποιήσει αυτό που νιώθει, θα φαίνεται ανήσυχο, λυπημένο, αποσυρμένο. Αντίθετα, ένας έφηβος θα διατυπώσει άμεσα τη δυσαρέσκεια και την αντίθεσή του και θα εκφράσει τον θυμό του, ενώ μέσα του μπορεί να νιώθει βαθιά λυπημένος. Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφερθεί πως ο παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς θα βιώσει ένα παιδί την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος είναι τα στοιχεία της προσωπικότητάς του και οι τυχόν προϋπάρχουσες μαθησιακές ή άλλες συναισθηματικές δυσκολίες. Ένα παιδί δειλό θα φαίνεται ανήσυχο, απόμακρο και πιθανότατα δεν θα εκφράσει κάποιο παράπονο. Η προσαρμογή γι’ αυτό το παιδί θα είναι αργή και δύσκολη. Αντίθετα, ένα κοινωνικό παιδί θα πενθήσει για τις φιλίες που θα χάσει, θα φέρνει συνεχώς αντιρρήσεις, θα έχει κακή διάθεση και έλλειψη συγκέντρωσης. Τις περισσότερες φορές όμως, η προσαρμογή του παιδιού αυτού είναι ευκολότερη».

Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή η αλλαγή για ένα παιδί; «Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε πως στα παιδιά αυτά μπορεί να παρατηρηθεί μειωμένη σχολική απόδοση. Ειδικά μάλιστα στα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές ή άλλες δυσκολίες. Πρόκειται για μια παλινδρόμηση, η οποία (υπό φυσιολογικές συνθήκες) θα είναι πρόσκαιρη. Επίσης, σε παιδιά δημοτικού μπορούμε να παρατηρήσουμε παλινδρόμηση σε συμπεριφορές που αρμόζουν σε παιδιά μικρότερης ηλικίας. Εδώ παρατηρείται άρνηση του παιδιού να πάει σχολείο, φοβίες αποχωρισμού από την οικογένεια, συμπεριφορές που θυμίζουν τη «σχολική φοβία». Κάποια παιδιά ίσως παρουσιάσουν κοινωνική απόσυρση, γεγονός που θα δυσκολέψει τη προσαρμογή τους ενώ άλλα, λόγω του θυμού τους ίσως στραφούν στην παρέα με παιδιά που δεν θα εγκρίνουν οι γονείς.

Ο καλύτερος τρόπος για να περιορίσουμε τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν, είναι να προετοιμάσουμε το παιδί μπροστά στην αλλαγή που πρόκειται να αντιμετωπίσει. Μάλιστα, συστήνεται οι μετακομίσεις να γίνονται τους καλοκαιρινούς μήνες, ώστε να υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος της συναισθηματικής προετοιμασίας του παιδιού, αλλά και επειδή τότε το παιδί βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας.

Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου, ότι πολλά από τα παιδιά που θα δυσκολευτούν να αποδεχτούν την αλλαγή σχολείου θα κατηγορήσουν ευθέως τους γονείς για την αλλαγή αυτή. Η λύπη και ο φόβος είναι πολύ δύσκολα συναισθήματα για να βιώσει κανείς, πόσο μάλιστα όταν είναι παιδί. Για τον λόγο αυτό, ο ψυχισμός μας, μας προστατεύει από μια τέτοια εμπειρία, μετατρέποντας τα συναισθήματα αυτά, σε ένα άλλο, περισσότερο υποφερτό συναίσθημα, τον θυμό. Ένα παιδί λοιπόν, είναι αναμενόμενο να νιώσει θυμό, συναίσθημα το οποίο χρειάζεται κάπου να στραφεί, έναν «φταίχτη». Αρκετοί γονείς, ακριβώς επειδή δυσκολεύονται να διαχειριστούν τα συναισθήματα του παιδιού τους, άθελά τους, του αφήνουν ένα περιθώριο να πιστεύει ότι η απόφαση μπορεί να είναι αναστρέψιμη και έτσι συμβάλλουν στο να ξεκινήσει το παιδί μια επίπονη διαδικασία, προκειμένου να τους μεταπείσει. Το αποτέλεσμα που θα έχει μια τέτοια προσπάθεια είναι μεγαλύτερος θυμός, λύπη και απογοήτευση».

«Κάποιες μικρές, αλλά πολύ βοηθητικές συμβουλές που μπορούμε να δώσουμε στους γονείς είναι οι εξής: επισκεπτόμαστε τη νέα γειτονιά και το καινούριο σχολείο αρκετά νωρίτερα, προκειμένου να αποκτήσει το παιδί εξοικείωση με τον χώρο, δημιουργούμε συνθήκες επαφής με άλλα παιδιά, αν έχουμε τη δυνατότητα. Επιπλέον, προσπαθούμε να βρούμε συγκεκριμένες λύσεις στους φόβους και τις ανησυχίες του και όχι να το καθησυχάζουμε γενικά κι αόριστα. Είναι απαραίτητο να μείνουμε σταθεροί στην οικογενειακή ρουτίνα που είχαμε και πριν τη μετακόμιση, έτσι ώστε να μην αποδιοργανώσουμε το παιδί. Αν δει εμάς ανήσυχους, θα θεωρήσει τον φόβο του δικαιολογημένο και δεν θα κάνει καμία προσπάθεια να τον αντιμετωπίσει. Η συμπεριφορά μας στις αντιδράσεις του παιδιού κατά τη διάρκεια της προσαρμογής του πρέπει να είναι σταθερή και αποφασιστική. Δεν χρειάζεται να είμαστε υπερπροστατευτικοί, γιατί αυτό ενισχύει τη συναισθηματική εξάρτηση του παιδιού από εμάς και το γεμίζει ανασφάλεια», εξηγεί συνοψίζοντας η κυρία Μπακρατσά.

Μαρίνα Μπακρατσά
Κλινικός- Σχολικός Ψυχολόγος Mres/MPhil
Cognitive Behavioral Therapist CBT
Cognitive Analytic Practitioner CAT
marinbac@hotmail.com

http://lifepositive.gr/

ΣΠΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.Μια γενική θεώρηση του όρου.

0
0
Συγγραφείς : Tσίντου Mαγδαληνή*
Τμήμα : Ιατρικό Τμήμα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
*Editor in Chief, reviewer, webmaster.     
 
          Περίληψη.
          Η προσπάθεια ενός επακριβούς καθορισμού του όρου σπαστικότητα, επιστημονικά τεκμηριωμένου και κλινικά επαρκούς, είναι συνεχής τα τελευταία χρόνια. Πληθώρα κλινικών σημείων που μπορεί να εμπεριέχονται στον όρο, μεγάλος αριθμός παθολογικών καταστάσεων στις οποίες εμφανίζεται κλινικά σπαστικότητα αλλά και πρακτικές αδυναμίες αντικειμενικών μετρήσεων της σπαστικότητας, καθιστούν τον όρο ασαφή.

          Στο παρόν άρθρο γίνεται μια προσπάθεια περιγραφής της κλινικής αυτής οντότητας, μια ιστορική αναδρομή των ορισμών που κατά καιρούς έχουν δοθεί όπως και η διαφοροδιάγνωση και η διαγνωστική προσέγγισή της.

Λέξεις κλειδιά:  κινητικός νευρώνας, πυραμιδική οδός, υπερτονία, κλόνος, catch.



          1. Εισαγωγή.

          Η σπαστικότητα οφείλεται σε βλάβη του πυραμιδικού συστήματος και χαρακτηρίζεται από υπερτονία. Η ταυτόχρονη βίαιη και ακούσια σύσπαση αγωνιστών και ανταγωνιστών μυών που συμμετέχουν σε μία κίνηση, ευθύνεται για μια ασυγχρόνιστη κίνηση. Η σπαστικότητα συνοδεύεται από κλόνο του ποδιού και αυξημένα τενόντια αντανακλαστικά.

          Στην σπαστικότητα παρατηρείται και αυξημένη αντίσταση των μυών στην παθητική κίνηση λόγω υπερενέργειας του μυοτατικού αντανακλαστικού. Η αντίσταση συμβαίνει στην αρχή της παθητικής κίνησης και μετά ακολουθεί απότομη χαλάρωση (φαινόμενο σουγιά). Η σπαστικότητα προσβάλλει πιο έντονα ορισμένους μύες, τους ονομαζόμενους αντιβαρικούς, δηλαδή τους μύες που δρουν κατά της βαρύτητας (καμπτήρες στα άνω άκρα κι εκτείνοντες στα κάτω άκρα) προκαλώντας χαρακτηριστικές στάσεις. Τα παθολογικά πρότυπα κινήσεων και στάσεων προκαλούν παραμορφώσεις στην σπονδυλική στήλη (σκολίωση, κύφωση), στα ισχία, τα γόνατα και τις ποδοκνημικές Οι σπαστικοί μύες παρουσιάζουν μυϊκή αδυναμία και μικρό εύρος τροχιάς στις αρθρώσεις.

          Εφόσον όμως διαγνωσθεί εγκαίρως μέσω στοχευμένης διαγνωστικής τακτικής με τη βοήθεια της κλινικής εξέτασης και σταθμισμένων κλιμάκων και αντικειμενικών μετρήσεων, η πρόγνωση είναι πολύ καλή. Αν και δεν απαιτείται πολλές φορές ιατρική παρέμβαση, δεδομένου ότι η λειτουργικότητα του ασθενή επηρεάζεται σε διαφορετικό βαθμό κατά περίπτωση, είναι σημαντικό το να έχουμε μία ξεκάθαρη εικόνα για την νοσολογική αυτή οντότητα και τη διαφοροδιάγνωσή της ώστε να μην υποδιαγιγνώσκεται, καθυστερώντας τη σωστή αντιμετώπιση του ασθενή, δυσχεραίνοντας τις μελλοντικές θεραπείες και μειώνοντας τη δυνατότητα πλήρους αποκατάστασης.

          2. Ορισμός.

          2.1 Η ιστορία του όρου.

Ο όρος «σπαστικότητα» αρχικά είχε συσχετιστεί με μία ελαφρά αντίσταση προς το τέλος της παθητικής κίνησης με αυξημένα τενόντια αντανακλαστικά [1]. Έκτοτε η κατάσταση αυτή έχει μελετηθεί περαιτέρω και η κατανόηση της παθοφυσιολογίας που συσχετίζεται με τη σπαστικότητα έχει εξελιχθεί ιδιαίτερα. Έχουν προταθεί πολλοί ορισμοί για τον όρο της σπαστικότητας αλλά τελικά ακόμη και μέχρι σήμερα η επιστημονική κοινότητα δεν έχει κατασταλάξει σε έναν ορισμό.

Ο πρώτος επίσημος ορισμός δόθηκε το 1980 από τον Lance [2-4] και πρότεινε ότι η σπαστικότητα θα έπρεπε να ορισθεί ως «μία κινητική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από εξαρτώμενη από την ταχύτητα κίνησης υπερτονία και αυξημένα τενόντια αντανακλαστικά που προέρχονται από την αδυναμία αναστολής των τενόντιων αντανακλαστικών και προκύπτει ως συστατικό στοιχείο του συνδρόμου ανώτερου κινητικού νευρώνα».

          Ωστόσο, ο ορισμός αμφισβητήθηκε κατά τα τελευταία έτη για δύο διαφορετικούς λόγους. Πρώτον, πολλά διαφορετικά κλινικά σημεία αναφέρονται ως σπαστικότητα, όπως αυξημένος μυϊκός τόνος, κλόνος, σπασμοί και αυξημένα αντανακλαστικά, αλλά είναι σαφές ότι αυτά τα σημεία μπορεί να εμφανιστούν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο και δε έχουν κατ’ ανάγκη μία κοινή παθοφυσιολογία. Ο ορισμός του Lance είναι πιο στενός από την κλινική χρήση του όρου αλλά και πιο σαφής. Μερικοί συγγραφείς έχουν αποφασίσει να χρησιμοποιούν πιο κλινικώς προσανατολισμένους ορισμούς που εμπεριέχουν τον κλόνο, σπασμούς και αυξημένα αντανακλαστικά [5,6], ενώ άλλοι έχουν αποφασίσει να χρησιμοποιούν έναν πιο αυστηρό ορισμό που προσανατολίζεται με γνώμονα την υπερτονία [7,8]. Επιπροσθέτως, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι πολλοί εξεταζόμενοι μπορεί να βρεθεί ότι έχουν σπαστικότητα από την κλινική εξέταση αλλά δεν παρουσιάζουν κανένα σημείο αυξημένων αντανακλαστικών [9,10]. Ο αυξημένος μυϊκός τόνος σε τέτοιους ασθενείς φαίνεται να προκαλείται από δομικές αλλαγές των μυών που συσχετίζεται με τις συσπάσεις [11-14]. Έχει προκύψει λοιπόν διάλογος σχετικά με το κατά πόσο η σπαστικότητα μπορεί επίσης να εξηγηθεί από αλλαγές στις ιδιότητες των μυών και όχι από αυξημένα αντανακλαστικά και τροποποιήσεις της κεντρικής επεξεργασίας των αισθητηρίων εισερχόμενων ερεθισμάτων στη σπονδυλική στήλη. Η πιο πιθανή εξήγηση για το γιατί πολλές μελέτες έχουν αποτύχει να βρουν αυξημένα αντανακλαστικά σε ασθενείς στους οποίος βρέθηκε κλινικά σπαστικότητα, είναι ότι είναι δύσκολο κλινικά να διαχωρίσουμε την αυξημένη υπερτονία που προκαλείται από παθητικές αλλαγές στους μύες ή από ενεργητικές. Αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο στο κάτω άκρο. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να εξηγεί επίσης τη σχετικά χαμηλή αξιοπιστία της κλίμακας Ashworth στη μέτρηση της σπαστικότητας, καθώς αυτή στηρίζεται στην ικανότητα του εξεταστή να διακρίνει την αντίσταση που εξαρτάται από την ταχύτητα κίνησης [15-17].

          Αναφέρουμε πολύ επιγραμματικά μερικές μόνο αδρές γνώσεις της παθοφυσιολογικής θεώρησης της σπαστικότητας καθ’ ότι είναι κάτι που έχει επηρεάσει μεταγενέστερους ορισμούς που δόθηκαν. Η παρατηρούμενη, μη φυσιολογική λοιπόν αυξημένη δραστηριότητα των τενόντιων αντανακλαστικών μπορεί να προκύψει και από αλλαγές στις ιδιότητες της μεμβράνης του α κινητικού νευρώνα και/ή από αλλαγές στον ουδό της ενεργοποίησης του εν λόγω νευρώνα [18]. Το τελευταίο επηρεάζεται από μια ποικιλία των οδών: Ομάδα Ia προσυναπτικής αναστολής, ομάδα Ia αμοιβαίας αναστολής (από ανταγωνιστή), παλίνδρομης Ib αναστολής, ομάδα ΙΙ προσαγωγών ερεθισμάτων, ομάδα ΙΙΙ και IV δερματικών προσαγωγών ερεθισμάτων και μειωμένης παλίνδρομης αναστολής Renshaw. Τόσο οι Denny-Brown όσο και ο Lance φαίνεται να προτείνουν ότι τα υπερδιεγειρόμενα εν τω βάθει τενόντια αντανακλαστικά αποτελούν ένα εξέχον στοιχείο της σπαστικότητας [15-19]. Τα τρέχοντα στοιχεία προτείνουν ότι αυτό μπορεί να μην είναι αληθές και ότι η μεταβλητότητα των αντανακλαστικών σε ανθρώπους με σπαστικότητα είναι μεγάλη [20,21] και ίσως να μη διαφέρει από αυτή του γενικού πληθυσμού χωρίς σπαστικότητα.

          Προσπαθώντας να είναι πιο ακριβείς, η North American Task Force for Childhood Motor Disorders πρότεινε την αναθεώρηση του ορισμού της σπαστικότητας, ορίζοντάς την ως «εξαρτώμενη από την ταχύτητα κίνησης αύξηση της υπερτονίας με μία αίσθηση αντίστασης (catch) αφού ξεπεραστεί ένας ουδός» [22].

          Δυστυχώς όμως, με τους ορισμούς αυτούς θεωρείται ως δεδομένο-προϋπόθεση ότι η αύξηση των τενόντιων αντανακλαστικών μπορεί να μετρηθεί αξιόπιστα μέσω της εκτίμησης του μυϊκού τόνου (δυσκαμψίας) κατά την παθητική κίνηση των μυών. Η έμμεση μέτρηση της ενεργοποίησης των μυών όμως είναι διαβλητή καθ’ ότι ενέχει συγχυτικούς παράγοντες. Οι παράγοντες που μπορεί να λειτουργήσουν ως συγχυτικοί της δυσκαμψίας είναι οι μηχανικές ιδιότητες των μυοσκελετικών δομών που εκτείνονται, η συμμόρφωση του ασθενούς (δηλαδή, η δυνατότητα να χαλαρώσει) και τέλος η μυϊκή δραστηριότητα σε ηρεμία. Οι παράγοντες αυτοί μπορούν να οδηγήσουν σε αξιοσημείωτες μεταβολές μεταξύ των περιστατικών. Ένας επιπλέον συγχυτικός παράγοντας στη μοντελοποίηση των επιπτώσεων της μυϊκής δραστηριότητας στη δυσκαμψία αφορά στη μοντελοποίηση της παραγωγής δύναμης κατά τη διάρκεια μιας έκκεντρης σύσπασης [22]. Το να αποδώσουμε αποκλειστικά την αυξημένη εξαρτώμενη από την ταχύτητα κίνησης αντίσταση σε μια εξωτερικά επιβαλλόμενη κίνηση στη σπαστικότητα λοιπόν μάλλον είναι ανακριβές. Το σύμπλοκο μυός-τένοντα συμπεριφέρεται ως γλοιοελαστικό υλικό και εγγενώς θα επιδείξει την ίδια εξαρτώμενη από την ταχύτητα κίνησης συμπεριφορά απουσία κάθε ενεργοποίησης των μυών. Ένα σημαντικό μέρος της βιβλιογραφίας, αγνοώντας τον ορισμό του Lance, ορίζει τη σπαστικότητα ως αύξηση του μυϊκού τόνου (δηλαδή αύξηση στην αντίσταση σε εξωτερικά επιβαλλόμενη παθητική κίνηση). Παρόλο που φαίνεται να είναι αρκετά σαφής ορισμός, υπάρχει επίσης μια πιθανή πηγή ασάφειας σε αυτό τον ορισμό. Η λέξη «τόνος» μπορεί επίσης να οριστεί ως κατάσταση ετοιμότητας για δράση/σύσπαση (innervation status) [23].

          Το να συνάγουμε το ποιος από τους δύο ορισμούς έχει χρησιμοποιηθεί σε μελέτες σπαστικότητας ενηλίκων είναι συνήθως εύκολο. Ωστόσο, αυτό μπορεί να δυσκολέψει σε μελέτες εγκεφαλικής παράλυσης. Χρησιμοποιώντας την ίδια λογική, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η εγκυρότητα της χρήσης της αυξημένης δυσκαμψίας σαν υπόδειξη ύπαρξης σπαστικότητας είναι μικρή. Η North American Task for Childhood Motor Disorders προσπαθεί να καταστήσει πιο ακριβή τον ορισμό του Lance, προσθέτοντας επιπλέον λεπτομέρειες [19]. Η τροποποίηση αυτή ενσωμάτωσε ένα νέο όρο στον προηγούμενο ορισμό (περιγράφεται ως ένα 'catch' δηλαδή μία αίσθηση αντίστασης κατά την παθητική κίνηση) και όρισε επιπλέον μία προϋπόθεση (το «catch» εμφανίζεται μόνο σε υπέρβαση ενός κατωφλίου). Το στοιχείο κλειδί διαφοροποίησης της σπαστικότητας, σύμφωνα με αυτό τον ορισμό είναι η εμφάνιση του «catch» σε υπέρβαση ενός αυθαίρετου ουδού. Ως εκ τούτου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η τροποποίηση δεν συνέβαλε σημαντικά στον αρχικό ορισμό του Lance.

          Πιο πρόσφατα, μέλη του συνεταιρισμού SPASM αντιπαράθεσαν τα επιχειρήματά τους σχετικά με την ανεπάρκεια των προηγούμενων ορισμών στην κλινική πράξη λόγω των στενών τους ορίων και έτσι πρότειναν τη διεύρυνση του όρου σε «διαταραγμένος έλεγχος αισθητικότητας-κινητικότητας, προερχόμενος από το σύνδρομο ανώτερου κινητικού νευρώνα, παρουσιαζόμενος σαν διαλείπουσα ή εμμένουσα ενεργοποίηση των μυών» [19]. Αυτός ο ορισμός φαίνεται να μεταθέτει την εστίαση του ορισμού στην συμπερίληψη της σύγχρονης παθοφυσιολογικής θεώρησης της σπαστικότητας και της κλινικής πράξης. Έτσι ο όρος «σπαστικότητα» μπορεί τώρα να χρησιμοποιηθεί για την περιγραφή των περισσότερων «θετικών στοιχείων» που σχετίζονται με το σύνδρομο του ανώτερου κινητικού νευρώνα.

          Ωστόσο, ο ορισμός αυτός μπορεί να αποκλείσει μοτίβα παθολογικής κίνησης εκλυόμενα κατά τη διάρκεια εκουσίων κινήσεων και να αποκλείσει όλα τα «αρνητικά στοιχεία» που συνδέονται με το σύνδρομο του ανώτερου κινητικού νευρώνα. (Σημείωση: το φαινόμενο των συνδυαζόμενων αντιδράσεων μπορεί επίσης να παρατηρηθεί σε νευρολογικά υγιή άτομα κατά την προσπάθεια δραστηριοτήτων που εμπεριέχουν μέγιστες εθελούσιες συσπάσεις. Ως εκ τούτου, δεν είναι σαφές εάν η προκύπτουσα μυϊκή δραστηριότητα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κάτι το ανεπιθύμητο και ακούσιο). Ενώ αυτός ο ορισμός μπορεί να σχετίζεται περισσότερο με την κλινική πράξη, ο όρος μπορεί να χάσει τη χρησιμότητα εάν οι ερευνητές αποτύχουν να αναγνωρίσουν ποια συγκεκριμένη πτυχή της σπαστικότητας προσμετράται ή μελετάται.

          Υπάρχουν λοιπόν δύο ευρείες προσεγγίσεις στο θέμα του ορισμού της σπαστικότητας. Η πλειονότητα των προσπαθειών προσανατολίζεται στην παροχή μίας στενής και ακριβούς περιγραφής του όρου της σπαστικότητας. Παρόλο που αυτή η πρακτική είναι ίσως η πιο αξιόπιστη, δεν φάνηκε να συνάδει με κοινά κλινικά περιστατικά με αποτέλεσμα να μην είναι αποτελεσματική όπως αναμένονταν.

          Ο δεύτερος τύπος ορισμών ακολουθεί μία αντιδιαμετρική προσέγγιση, με μία προσπάθεια ορισμού της σπαστικότητας μέσα από καταχωρήσεις τύπου «ομπρέλας» που συμπεριλαμβάνουν ευρύτατο πεδίο όλων των πιθανών μεταβλητών εκδηλώσεων του φαινομένου. Παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος τύπος ορισμών είναι ασθενέστερος επιστημονικά, παρέχει το πλαίσιο για την εξέλιξη των μέχρι στιγμής στενά οριοθετημένων και υψηλής ακρίβειας ορισμών. Κατά συνέπεια λοιπόν, η επιστημονική κοινότητα θα πρέπει να πάρει μία απόφαση για το κατά πόσο θα πρέπει να συνεχίσει να υποστηρίζει τους πιο στενούς και σαφείς ορισμούς ή θα πρέπει να αναθεωρήσει διευρύνοντας τα όρια των ορισμών.

          Εν συντομία, είναι εύλογο να συναχθεί το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει επαρκής ορισμός του φαινομένου της σπαστικότητας. Μέσα από τους διαθέσιμους σήμερα ορισμούς, ο συνεταιρισμός SPASM πρότεινε ένα ευρύτερο πλαίσιο ορισμού της σπαστικότητας, παρέχοντας ένα σημείο εκκίνησης για την ανάπτυξη μελλοντικών κλινικώς χρησιμοποιήσιμων ορισμών.

          Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πιο δημοφιλής ορισμός της σπαστικότητας βασίζεται στα υπερδιεγειρόμενα αντανακλαστικά που προκύπτουν ως αποτέλεσμα συνδρόμου του ανώτερου κινητικού νευρώνα:

          «Σπαστικότητα είναι μία κινητική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από εξαρτώμενη από την ταχύτητα κίνησης υπερτονία και αυξημένα τενόντια αντανακλαστικά που προέρχονται από την αδυναμία αναστολής των τενόντιων αντανακλαστικών και προκύπτει ως συστατικό στοιχείο του συνδρόμου ανώτερου κινητικού νευρώνα» (Lance, 1980).

          Ωστόσο, στην κλινική πράξη, η σπαστικότητα συχνά ερμηνεύεται σαν μία ενιαία οντότητα που μπορεί να περιλαμβάνει αυξημένα αντανακλαστικά, δυσκαμψία, αντίσταση στην παθητική κίνηση, κ.λ.π. Έτσι, στη σπαστικότητα μπορεί να συμπεριλαμβάνονται στοιχεία νευρωνικά ή μη.

          Συνεπώς, λόγω της πολυπλοκότητας του όρου, ο συνεταιρισμός SPASM προσπάθησε να δημιουργήσει έναν ευρύτερο πιο λειτουργικό ορισμό της σπαστικότητας:

          «Υποθέτοντας ότι όλες οι ακούσιες δραστηριότητες εμπεριέχουν τα αντανακλαστικά, τότε η σπαστικότητα είναι η διαλείπουσα ή εμμένουσα ακούσια υπερδραστηριοποίηση των σκελετικών μυών που συσχετίζεται με το σύνδρομο του ανώτερου κινητικού νευρώνα».

Το κατά πόσο αυτός ο νέος ορισμός της σπαστικότητας είναι πιο ακριβής όμως θα πρέπει να καθοριστεί στο μέλλον.

          3. Διαφορική Διάγνωση

          3.1 Τα συνηθέστερα αίτια

          Η γνώση της νευροανατομίας είναι εξαιρετικά χρήσιμη για την ανάπτυξη μιας διαφορικής διάγνωσης. Εξετάζουμε τις πιθανές αιτίες σπαστικότητας περιοχικά λοιπόν:

          Νωτιαίος μυελός: Εδώ θα σκεφτούμε χωροκατακτητικές βλάβες του νωτιαίου μυελού, αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, αταξία Friedreich, εγκάρσια μυελίτιδα, νευροσύφιλη, σκλήρυνση κατά πλάκας και απόφραξη πρόσθιας σπονδυλικής αρτηρίας. Επίσης προχωρημένη συριγγομυελία μπορεί να είναι μια αιτία.

          Εγκεφαλικό στέλεχος: Κοινές αιτίες σπαστικότητας αποτελούν εδώ οι όγκοι του στελέχους, εγκεφαλική αιμορραγία, θρόμβωση βασικής αρτηρίας, σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλομυελίτιδα και νευροσύφιλη.

          Εγκεφαλικά ημισφαίρια: Για άλλη μια φορά, οι χωροκατακτητικές βλάβες είναι πάλι σημαντικές, αλλά επίσης και η εγκεφαλική αιμορραγία, εμβολή και θρόμβωση. Στα παιδιά είναι συνετό να υπολογίσουμε την εγκεφαλική παράλυση, εγκεφαλίτιδα και νόσο του Schilder. Υπάρχουν πολλές εκφυλιστικές παθήσεις της παρεγκεφαλίδας που οδηγούν σε σπαστικότητα αλλά μέχρι να διαγνωστούν η πάθηση έχει προχωρήσει. Το ίδιο συμβαίνει και στη σκλήρυνση κατά πλάκας που προσβάλει τον εγκεφαλικό φλοιό.

          Διάφορα: Το σύνδρομο της Stiffman σχετίζεται με δυσκαμψία των μυών του τραχήλου, του κορμού και των άκρων. Η θέση της αλλοίωσης είναι άγνωστη.

          Γενικά, η σπαστικότητα προκαλείται συνήθως από βλάβες σε τμήμα του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού που ελέγχει τις εθελούσιες κινήσεις. Αυτό μπορεί να προκύψει από βλάβη του νωτιαίου μυελού, σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλική παράλυση, ανοξικές βλάβες του εγκεφάλου, εγκεφαλικό τραύμα ή τραύμα κρανίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, τοξοπλάσμωση, ανεπάρκεια βιταμίνης B12 και μεταβολικές ασθένειες όπως η αδρενολευκοδυστροφία, η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (νόσος του Gehrig Lou), και η φαινυλκετονουρία.

          Παρακάτω παρατίθενται μία πιο πλήρης λίστα πιθανών αιτιών.

          4. Άλλες αιτίες που πιθανότατα σχετίζονται με σπαστικότητα:

• 3-Methylglutaconic οξυουρία τύπου 1
• 3-Methylglutaconic οξυουρία τύπου 3
• 3-methylglutaconic οξυουρία, τύπου 4 - προοδευτική σπαστικότητα
• Δηλητηρίαση από εισπνοή όξινων μπαταριών ξηρής φόρτισης - σπαστικότητα
• ADANE – σπαστικότητα
• Αδρενολευκοδυστροφία
• Αγυρία (Agyria) - σπαστικότητα
• Αγυρία-παχυγυρία τύπου 1 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Aicardi Goutieres
• Σύνδρομο Aicardi-Goutieres τύπου 1 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Aicardi-Goutieres τύπου 2 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Aicardi-Goutieres τύπου 3 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Aicardi-Goutieres τύπου 4 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Aicardi-Goutieres τύπου 5 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Akesson - σπαστικότητα
• Νόσος Alexander
• Σύνδρομο Alexander - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Alpers - σπαστικότητα
• Ανεπάρκεια α-κετογλουταρικής δεϋδρογονάσης – σπαστικότητα
• Αμυλοείδωση, οφθαλμολεπτομηνιγγική - σπαστικότητα
• Αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση - σπαστικότητα
• Αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση τύπου 2, νεανική - σπαστικό βάδισμα
• Αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση τύπου 3 - σπαστικότητα
• Αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση τύπου 4, νεανική - σπαστικότητα
• Αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση τύπου 5 - σπαστικότητα
• Αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση τύπου 6 - σπαστικότητα
• Αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση τύπου 7 - σπαστικότητα
• Αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση τύπου 8 - σπαστικότητα
• Αμυοτροπική πλάγια σκλήρυνση, τύπου 11 - σπαστικότητα
• Αμυοτροπική πλάγια σκλήρυνση, τύπου 6 - σπαστικότητα
• Αγγειοκεράτωμα - νοητική καθυστέρηση - τραχύ προσωπείο - σπαστικότητα
• Ανοξικές βλάβες εγκεφάλου
• Ανοξικός εγκεφαλικός τραυματισμός
• Ανεπάρκεια αργινάσης - σπαστικότητα
• Αρθρίτιδα - κοντό ανάστημα - κώφωση - σπαστικότητα
• Ανεπάρκεια ασπαρτοακυλάσης
• Ανεπάρκεια ασπαρτυλογλυκοζαμινιδάσης - σπαστικότητα
• Ασπαρτυλογλυκοζαμινουρία - σπαστικότητα
• Αταξία σπαστική συγγενής μύση - σπαστικότητα
• Αταξία, κληρονομική, κυρίαρχη αυτοσωματική - σπαστικότητα
• Αταξία, σπαστική, τύπου 3, αυτοσωματικό υπολειπόμενη - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Bahemuka Brown - σπαστικότητα
• Νόσος βασικών γαγγλίων, ενήλικης έναρξης ασθένεια - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Bd σύνδρομο - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Bonnemann-Meinecke-Raich - σπαστικότητα
• δυσπλασίες εγκεφάλου
• Εγκεφαλικό τραύμα
• Σύνδρομο Bruyn-Scheltens - σπαστικότητα
• Σύνδρομο CACH - σπαστικότητα
• Σύνδρομο CAMFAK - σπαστικότητα
• Εγκεφαλική αυτοσωματική υπολειπόμενη αρτηριοπάθεια με υποφλοιώδη έμφρακτα και λευκοεγκεφαλοπάθεια - σπαστικότητα
• Εγκεφαλική παράλυση
• Εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία, τύπου 1 - σπαστικότητα
• Εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία, τύπου 2 - σπαστικότητα
• Εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία, τύπου 3 - σπαστικότητα
• Αγκεφαλονεφροδακτυλικό σύνδρομο - σπαστικότητα
• Εγκεφαλοτενοντώδης ξανθωματώδης - σπαστικότητα
• Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
• Κηροειδής λιποφουσκίνωση, νευρωνική τύπου 2, τύπου όψιμου βρέφους - σπαστικότητα
• Κηροειδής λιποφουσκίνωση, νευρωνική τύπου 4 - σπαστικότητα
• Σπαστική αταξία Charlevoix-Saguenay
• Χημική δηλητηρίαση - Όξινες ξηρές μπαταρίες - σπαστικότητα
• Χονδροδυσπλασία Punctata, ριζομελούς τύπου - σπαστικότητα
• Χρωμόσωμα 1, μονοσωμία 1q25 q32 - σπαστικότητα
• Χρωμόσωμα 11q μερική διαγραφή - σπαστικότητα
• Χρωμόσωμα 18 σύνδρομο τρισωμίας
• Χρωμόσωμα 18, τετρασωμία 18p - σπαστικότητα
• Χρωμοσώματος 2p σύνδρομο διαγραφής - σπαστικότητα
• Χρωμόσωμα 7, μονοσωμία 7q3 - σπαστικότητα
• Νόσος διατήρησης χυλομικρών με σύνδρομο Marinesco-Sjogren - σπαστικότητα
• συνένζυμο Q10 (CoQ10), ανεπάρκεια - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Coffin τύπου 1 - σπαστικότητα
• Συγγενής γιγαντισμός με σκελετική δυσπλασία - σπαστικότητα
• Σύνδρομο κερατοειδούς παρεγκεφαλίδας - σπαστικότητα
• Δυσγενεσία μεσολόβιου, Χ-φυλοσύνδετο υπολειπόμενο - σπαστικότητα
• Λευκοεγκεφαλοπάθεια Cree - σπαστικότητα
• Ασθένεια Creutzfeldt-Jakob
• Cutis verticis gyrata (παχυδερμοπεριόστωση) διανοητική ανεπάρκεια - σπαστικότητα
• Κυστινουρία - λυσιωουρία - σπαστικότητα
• Δυσπλασία Dandy-Walker με νοητική υστέρηση, νόσος βασικών γαγγλίων, και επιλ. κρίσεις - σπαστικότητα
• Σύνδρομο De Sanctis-Cacchione - σπαστικότητα
• Εκφυλιστική νόσος κινητικού συστήματος - σπαστικότητα
• Del (3) (pter-25.3) - σπαστικότητα
• Άνοια, οικογενής Βρετανική - σπαστικότητα
• Ανεπάρκεια αφυδρογονάσης διυδροπυριμιδίνης
• Δυστονία-Παρκινσονισμός, ενηλίκου έναρξης - σπαστικότητα
• Εγκεφαλο-κρανιο-δερματική λιπομάτωση - σπαστικότητα
• Πρόσθια εγκεφαλοκήλη - σπαστικότητα
• Μετωπική εγκεφαλοκήλη - σπαστικότητα
• Εγκεφαλοπάθεια - ενδοκρανιακή αποτιτάνωση - ανεπάρκεια αυξητικής ορμόνης - μικροκεφαλία - εκφύλιση του αμφιβληστροειδούς - σπαστικότητα
• Εγκεφαλοπάθεια λόγω ανεπάρκειας θειώδους οξειδάσης - σπαστικότητα
• Επιληπτική εγκεφαλοπάθεια, πρώιμα βρεφική, τύπου 1 - σπαστικότητα
• επιληπτικές εγκεφαλοπάθεια, πρώιμα βρεφική, τύπου 3 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Fahr - σπαστικότητα
• Οικογενής βρετανική άνοια
• Σύνδρομο Fischer - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Franek-Böcker-Kahlen - σπαστικότητα
• Φουκοσίδωση - σπαστικότητα
• Γαγγλιοσίδωση GM1 τύπου 3 - σπαστικότητα
• Γαγγλιοσίδωση, γενικευμένη GM1 τύπου 3 - σπαστικότητα
• Νόσος Gaucher τύπου 2 - προοδευτική σπαστικότητα
• Ελαττωματική μεταφορά γλυκόζης, αιματοεγκεφαλικός φραγμός - σπαστικότητα
• Σύνδρομο ανεπάρκειας Glut-1 - σπαστικότητα
• Γαγγλιοσίδωση GM1, τύπου 2
• Νόσος Graeck-Imerslund - σπαστικότητα
• Νόσος Grasbeck-Imerslund - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Griscelli τύπου 2
• Σύνδρομο Grix-Blankenship-Peterson - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Gustavson - σπαστικότητα
• Νόσος Hallervorden-Spatz - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Hallervorden-Spatz - σπαστικότητα
• Σύνδρομο HARP
• Εγκεφαλικό τραύμα/ζημία
• Κληρονομική σπαστική παραπάρεση
• Έρπης, νεογνικός - σπαστικότητα
• Έρπης, νεογνικός - Λοίμωξη Κεντρικού Νευρικού Συστήματος - σπαστικότητα
• Ολοπροσεγκεφαλίας 2p διαγραφή - σπαστικότητα
• Ανεπάρκεια Homocarnosinase
• Σύνδρομο Howard-Young - σπαστικότητα
• Υπεραντανακλαστικότητα (Hyperexplexia)
• Υπεργλυκιναιμία - σπαστικότητα
• Σύνδρομο υπερορνιθνιναιμίας-υπεραμμωνιαιμίας-ομοκιτρουλινουρίας - σπαστικότητα
• Υπομυελίνωση - υπογοναδοτροφικός υπογοναδισμός - υποδοντία - σπαστικότητα
• Υποξαιμικό επεισόδιο
• Σύνδρομο IBIDS - σπαστικότητα
• Νοητική καθυστέρηση ιχθύωσης ασυμπτωματική σπαστικότητα - σπαστικότητα
• Εγγενή λάθη σύνθεσης θυρεοειδικών ορμονών που σχετίζονται με υποθυρεοειδισμό - σπαστικότητα
• Σύνδρομο ακράτειας μελανίνης (Incontinentia Pigmenti) - σπαστικότητα
• Παιδική διαταραχή αποθήκευσης σιαλικού οξέος - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Isaacs-Mertens
• Ισχαιμικό επεισόδιο
• Νόσος Jakob-Creutzfeldt
• Σύνδρομο Johnston Aarons Schelley - σπαστικότητα
• Πυρηνικός ίκτερος - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Koone-Rizzo-Elias - σπαστικότητα
• Νόσος Krabbe
• Λευκοδυστροφία Krabbe - σπαστικότητα
• Νόσος KUF - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Laurence-Moon
• Σύνδρομο Lesch-Nyhan - σπαστικότητα
• Λευκοεγκεφαλοπάθεια - παλαμοπελματικό κερατόδερμα - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Lindstrom - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Lison
• Λειοεγκεφαλοπάθεια (Lissencephaly) - ανοσοανεπάρκεια - σπαστικότητα
• Λειοεγκεφαλοπάθεια τύπου 1, εξαιτίας ανωμαλιών του LIS 1 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Lubs Χ-φυλοσύνδετη διανοητική καθυστέρηση - σπαστικότητα
• Δηλητηρίαση Lupine - σπαστικότητα
• Σύνδρομο MacDermot-Winter - σπαστικότητα
• Νόσος Machado-Joseph - σπαστικότητα
• Ελονοσία (κακοήθης τριταίος)
• Δυσπλασίες στην νευρωνική μετανάστευση - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Marinesco-Sjogren - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Massa-Casaer-Ceulemans - σπαστικότητα
• Μυελοβλάστωμα - σπαστικότητα
• Μεγαλεγκεφαλική λευκοεγκεφαλοπάθεια με υποφλοιώδεις κύστεις - σπαστικότητα
• Μεγαλοβλαστική αναιμία τύπου 1 - σπαστικότητα
• Μηνιγγοεγκεφαλίτιδα
• Νοητική υστέρηση - σπαστικότητα - σχιστοποδία (ectrodactyly) - σπαστικότητα
• Νοητική υστέρηση μικροφθαλμία αθέτωση - σπαστικότητα
• Νοητική υστέρηση προοδευτική σπαστικότητα - προοδευτική σπαστικότητα
• Νοητική υστέρηση προοδευτική σπαστικότητα, φυλοσύνδετη - προοδευτική σπαστικότητα
• Νοητική υστέρηση, φυλοσύνδετη - δυσπλασία Dandy Walker - νόσος βασικών γαγγλίων - Κρίσεις - σπαστικότητα
• Νοητική υστέρηση, φυλοσύνδετη - υποτονία - υποτροπιάζουσες λοιμώξεις - σπαστικότητα
• Υδράργυρος – Τερατογόνος παράγων - σπαστικότητα
• Οξυουρία μεθυλομηλονικού - μικροκεφαλία - καταρράκτης - σπαστικότητα
• Μεθυλυδράργυρος - Τερατογόνος παράγων - σπαστικότητα
• MGA4 - προοδευτική σπαστικότητα
• Μικροκεφαλία - νοητική καθυστέρηση - σπαστικότητα - επιληψία - σπαστικότητα
• Μικροκεφαλική εγκεφαλική ανωμαλία υπερνατριαιμία σπαστικότητα - σπαστικότητα
• Μικρολειοεγκεφαλοπάθεια - μικρομέλεια - σπαστικότητα
• Μικροφθαλμία - ατροφία του εγκεφάλου - προοδευτική σπαστικότητα
• Μικροφθαλμία - διανοητική ανεπάρκεια - σπαστικότητα
• Μικροφθαλμία και διανοητική ανεπάρκεια - σπαστικότητα
• Μικροφθαλμία συνδρομική, τύπου 10 - σπαστικότητα
• Ήπια κιτρουλιναιμία - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Miller-Dieker - σπαστικότητα
• Μικτή Εγκεφαλική παράλυση - σπαστικότητα
• Κινητική και νοητική διαταραχή που οφείλεται σε ανεπάρκεια sepiapterin αναγωγάσης - σπαστικότητα
• Νόσος κινητικού νευρώνα
• Βλεννοπολυσακχαρίδωση τύπου 2 συνδρόμου Hunter-σοβαρή μορφή - σπαστικότητα
• Σκλήρυνση κατά πλάκας
• Ν σύνδρομο - σπαστικότητα
• Ν-ακετυλ-άλφα-D-γαλακτοζαμινάση - σπαστικότητα
• Προ-πνιγμού
• Νευφρονοφθίση οικογενής, ενηλίκων - σπαστική τετραπληγία - σπαστικότητα
• Νεόπλασμα νευρικού ελύτρου - σπαστικότητα
• Νευροαξωνική δυστροφία - νεφρική σωληναριακή οξέωση - σπαστικότητα
• Νευροεκφυλισμός με συσσώρευση εγκεφαλικού σιδήρου τύπου 2 - σπαστικότητα
• Νευροεκφυλιστικό σύνδρομο, φυλοσύνδετο, τύπου Hamel - σπαστικότητα
• Νευροφερριτινοπάθεια - σπαστικότητα
• Νευροφερριτινοπάθεια (ενήλικης-έναρξης νόσος βασικών γαγγλίων) - σπαστικότητα
• Οπτική νευρομυελίτιδα - σπαστικότητα
• Νόσος νευρωνικών ενδοπυρηνικών εγκλείστων - σπαστικότητα
• Νευροπάθεια αισθητική σπαστική παραπληγία - σπαστικότητα
• Νόσος Niemann-Pick - σπαστικότητα
• Νόσος Niemann-Pick, τύπου C
• Νόσος Niemann-Pick, τύπου D - σπαστικότητα
• Μη κετωτική υπεργλυκιναιμία - σπαστικότητα
• Μη-πομφολυγώδης συγγενής ιχθυασιοειδής ερυθροδερμία
• Σύνδρομο Nyssen-Van Bogaert-Meyer - σπαστικότητα
• Οφθαλμο-υπερώιο-εγκεφαλικό σύνδρομο - σπαστικότητα
• Στοματικό-προσωπικό-δακτυλικό σύνδρομο τύπου 3
• Οστεοποίηση του οπίσθιου επιμήκους συνδέσμου της σπονδυλικής στήλης - σπαστικό βάδισμα
• Ωοθηκο-λευκοδυστροφία - σπαστικό βάδισμα
• Νόσος Parkinson 9 (PARK9) - σπαστικότητα
• Παρκινσονισμός, πρώιμη έναρξη με νοητική καθυστέρηση - σπαστικότητα
• Pelizaeus-Merzbacher εγκεφαλική σκλήρυνση - σπαστικότητα
• Νόσος Pelizaeus-Merzbacher - σπαστικότητα
• Νόσος Pelizaeus-Merzbacher, ενηλίκου έναρξης - προοδευτική σπαστικότητα
• Περιγεννητική ασφυξία
• Περιοδική υπερλισιναιμία - σπαστικότητα
• Περικοιλιακή λευκομαλάκυνση
• Κακοήθης αναιμία - σπαστικότητα
• Φαινυλκετονουρία - σπαστικότητα
• Σύνδρομο PIBIDS - σπαστικότητα
• Τριχο-οδοντο-ονυχική δυσπλασία - μικροκεφαλία - σπαστικότητα
• Πολυνευροπάθεια, απώλεια ακοής, αταξία, μελαγχρωματική αμφιβληστροπάθεια και καταρράκτης - σπαστικότητα
• Γεφυροπαρεγκεφαλιδική υποπλασία με βρεφική νωτιαία μυϊκή ατροφία - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Powell-Venencie-Gordon - σπαστικότητα
• Πρόωρη συμπύκνωση χρωμοσωμάτων με μικροκεφαλία και νοητική καθυστέρηση - σπαστικότητα
• Προγεννητική μητροπλακουντιακή ανεπάρκεια
• Πρωτογενής πλάγια σκλήρυνση - σπαστικότητα
• Πρωτογενής πλάγια σκλήρυνση, ενηλίκων - σπαστικό βάδισμα
• Προοδευτική πανεγκεφαλίτιδα ερυθράς - προοδευτική σπαστικότητα
• Σύνδρομο Proud-Levine-Carpenter - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Ψευδο-torch - σπαστικότητα
• Ανεπάρκεια νουκλεοτιδικής φωσφορυλάσης πουρίνης (PNP)
• Ανεπάρκεια πυρουβικής δεϋδρογονάσης φωσφατάσης - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Renier-Gabreels-Jasper - σπαστικότητα
• Μελαγχρωστική αμφιβληστροπάθεια - κώφωση - υπογοναδισμός - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Rett - σπαστικότητα
• Ριζομελής στικτή χονδοδυσπλασία, τύπου 1 - σπαστικότητα
• Ριζομελής στικτή χονδοδυσπλασία, τύπου 3 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Richards-Rundle - σπαστικότητα
• Πανεγκεφαλίτιδα ερυθράς - προοδευτική σπαστικότητα
• Schimke, φυλοσύνδετο, σύνδρομο νοητικής καθυστέρησης - σπαστικότητα
• Νόσος Schindler - σπαστικότητα
• Νόσος Schindler, τύπου 1 - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Schinzel Giedion - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Segawa – σπαστικότητα
• Επιλεκτική δυσαπορρόφηση Βιταμίνης Β12 με πρωτεϊνουρία - σπαστικότητα
• Σοβαρή κάκωση της κεφαλής
• Σιαλουρία, φινλανδικού τύπου - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Sjogren-Larsson
• Βλάβη που καταλαμβάνει χώρο
• Σπαστική παραπάρεση - σπαστικότητα
• Σπαστική παραπληγία 10, αυτοσωματική κυρίαρχη - σπαστική βάδισμα
• Σπαστική παραπληγία 14, αυτοσωματική υπολειπόμενη - σπαστική βάδισμα
• Σπαστική παραπληγία 17 - σπαστικό βάδισμα
• Σπαστική παραπληγία 2, φιλοσύνδετη - σπαστικό βάδισμα
• Σπαστική παραπληγία 23 - σπαστικό βάδισμα
• Σπαστική παραπληγία 3, αυτοσωματική κυρίαρχη - σπαστικό βάδισμα
• Σπαστική παραπληγία 31, αυτοσωματική κυρίαρχη - σπαστικό βάδισμα
• Σπαστική παραπληγία 4, αυτοσωματική κυρίαρχη - σπαστικό βάδισμα
• Σπαστική Παραπληγία 42, αυτοσωματική κυρίαρχη - σπαστικό βάδισμα
• Σπαστική παραπληγία 7, αυτοσωματική υπολειπόμενη - σπαστικό βάδισμα
• Σπαστική πάρεση - γλαύκωμα - διανοητική καθυστέρηση - σπαστικότητα
• Σπαστική τετραπληγία - μελαγχρωματική αμφιβληστροειδοπάθεια - νοητική καθυστέρηση - σπαστικότητα
• Σπαστικότητα - νοητική καθυστέρηση - σπαστικότητα
• Σπαστικότητα - διανοητική καθυστέρηση - επιληψία, φυλοσύνδετη - σπαστικότητα
• Σπαστικότητα - πολλαπλές εξοστώσεις - σπαστικότητα
• Σφιγγολιπίδωση - σπαστικότητα
• Δισχιδής ράχη
• Σπονδυλική ατροφία - οφθαλμοπληγία - πυραμιδικό σύνδρομο - σπαστικότητα
• Τραυματισμός νωτιαίου μυελού, οξεία φάση
• Τραυματισμός νωτιαίου μυελού, χρόνια φάση
• Όγκος Σπονδυλικής Στήλης
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία αταξία 3 - σπαστικότητα
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία αταξία, αυτοσωματική κυρίαρχη - σπαστικότητα
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία αταξία, αυτοσωματική υπολειπόμενη 5 - σπαστικότητα
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία αταξία, Machado-Joseph τύπου Ι - σπαστικότητα
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία αταξία, Machado-Joseph τύπου ΙΙ - σπαστικότητα
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία αταξία, Machado-Joseph τύπου III - σπαστικότητα
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία αταξία, Machado-Joseph τύπου V - σπαστικότητα
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία αταξία, φυλοσύνδετη, 2 - σπαστικότητα
• Παρεγκεφαλιδονωτιαία εκφύλιση - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Stratton-Parker - σπαστικότητα
• Εγκεφαλικό επεισόδιο
• Σύνδρομο Sturge-Weber
• Υποξεία σκληρυντική πανεγκεφαλίτιδα - σπαστικότητα
• Ασφυξία
• Επιφανειακή σιδήρωση του κεντρικού νευρικού συστήματος - σπαστικότητα
• Συμμετρικές θαλαμικές αποτιτανώσεις - σπαστικότητα
• Συριγγομυελία - σπαστικότητα
• Συριγγομυελία, οσφυϊκή βλάβη - σπαστικότητα
• Συμμετρική θαλαμική εκφύλιση βρεφική - σπαστικότητα
• Οξυαιμία μεθυλομηλονικού - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Thompson-Baraitser - σπαστικότητα
• Θρομβοπενία - παρεγκεφαλιδική υποπλασία - μικρό ανάστημα - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Tompson-Brune-Fardeau - σπαστικότητα
• Τραύμα
• Ανεπάρκεια τριφωσφορικής ισοεράσης - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Troyer
• Όγκοι
• Αδυναμία άνω κινητικού νευρώνα - σπαστικότητα
• Βλάβη άνω κινητικού νευρώνα
• Νόσος Van Bogaert - σπαστικότητα
• Νόσος Van Bogaert-Scherer-Epstein - σπαστικότητα
• Λευκοδυστροφία εξαφάνισης της λευκής ουσία - σπαστικότητα
• Παραλλαγή CJD - σπαστικότητα
• Ιογενής εγκεφαλίτιδα
• Δυσλειτουργία φωνητικών χορδών οικογενής - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Weaver - προοδευτική σπαστικότητα
• Σύνδρομο Wells Jankovic - σπαστικότητα
• Σύνδρομο Woods Black Norbury - σπαστικότητα
• Σύνδρομο φυλοσύνδετης νοητικής υστέρησης μεσογειακής αναιμίας (ATR-X) - σπαστικότητα
• Φυλοσύνδετο φάσμα υδροκέφαλου - σπαστικότητα
• Φυλοσύνδετη διανοητική καθυστέρηση - υποτονία - σπαστικότητα
• Ξανθωμάτωση εγκεφαλοτενοντώδης - σπαστικότητα
• Μελανοχρωματική ξηροδερμία - σπαστικότητα
• Μελανοχρωματική ξηροδερμία, τύπου 1 - σπαστικότητα
• Μελανοχρωματική ξηροδερμία, τύπου 2 – σπαστικότητα

          5. Η διαφοροδιαγνωστική προσέγγιση.

          Αφού διαπιστωθεί το επίπεδο της βλάβης, μπορεί να γίνει MRI ή CT scan της περιοχής. Μία οσφυονωτιαία παρακέντηση μπορεί να φανεί χρήσιμη για τον καθορισμό της διάγνωσης της σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλίτιδας και νευροσύφιλης, εφόσον έχει αποκλεισθεί μία χωροκατακτητική εξεργασία.

          5.1 Άλλες χρήσιμες εξετάσεις.

1. MRA (αγγειακή συμμετοχή)
2. Προκλητά δυναμικά (VEP), προκλητά δυναμικά εγκεφαλικού στελέχους (BSEP) (πολλαπλή σκλήρυνση)
3. Duplex καρωτίδων (καρωτιδική στένωση ή απόφραξη)
4. Εγκεφαλική αγγειογραφία τεσσάρων αγγείων
5. CBC, μέτρηση Β12 στον ορό (κακοήθης αναιμία)

          6. Συμπέρασμα.

          Η σπαστικότητα είναι μια χρόνια διαταραχή με μυϊκή δυσκαμψία, μείωση του ελέγχου και λειτουργικότητας των μυών ως αποτέλεσμα μίας ποικιλίας βλαβών του κεντρικού νευρικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του τραύματος, εγκεφαλικού, σκλήρυνσης κατά πλάκας και εγκεφαλικής παράλυσης. Με κατάλληλες νευρολογικές, φυσιοθεραπευτικές, χειρουργικές, ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις, μπορεί να αντιμετωπιστεί, βελτιώνοντας σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής του ασθενή.





Βιβλιογραφία.

1. Denny-Brown D. The cerebral control of movement. Liverpool: Liverpool University Press, 1966.
2. Lance J. Symposium synopsis. In Feldman RJ, Young RR, Koella WP. eds. Spasticity disordered motor control. Chicago: Year Book, 1980, 485–94.
3. Lance J. Pathophysiology of spasticity and clinical experience with baclofen. In Lance J, Feldman R, Young R, Koella W. eds. Spasticity disordered motor control. Chicago: Year Book, 1980, 185–204.
4. Lance J. Discussion. In Lance J, Feldman R, Young R, Koella W. eds. Spasticity disordered motor control. Chicago: Year Book, 1980, 51–55.
5. Sko¨ ld, C., Levi, R. &Seiger, A. 1999. Spasticity after traumatic spinal cord injury: nature, severity, and location. Arch Phys Med Rehabil 80, 1548–1557.
6. Dietz, V. 2000. Spastic movement disorder. Spinal Cord 38, 389–393.
7. Bohannon, R.W. 1993. Tilt table standing for reducing spasticity after spinal cord injury. Arch Phys Med Rehabil 74, 1121–1122.
8. Kita, M. & Goodkin, D.E. 2000. Drugs used to treat spasticity. Drugs 59, 487–495.
9. Sinkjaer, T., Toft, E., Larsen, K., Andreassen, S. & Hansen, H.J. 1993. Non-reflex and reflex mediated ankle joint stiffness in multiple sclerosis patients with spasticity. Muscle Nerve 16, 69–76.
10. Schindler-Ivens, S.M. & Shields, R.K. 2004. Soleus H-reflex recruitment is not altered in persons with chronic spinal cord injury. Arch Phys Med Rehabil 85, 840–847.
11. Dietz, V., Quintern, J. & Berger, W. 1981. Electrophysiological studies of gait in spasticity and rigidity. Evidence that altered mechanical properties of muscle contribute to hypertonia. Brain 104, 431–449.
12. Sinkjaer, T., Toft, E., Larsen, K., Andreassen, S. & Hansen, H.J. 1993. Non-reflex and reflex mediated ankle joint stiffness in multiple sclerosis patients with spasticity. Muscle Nerve 16, 69–76.
13. Gracies, J.M. 2005a. Pathophysiology of spastic paresis. I: Paresis and soft tissue changes. Muscle Nerve 31, 535–551.
14. Gracies, J.M. 2005b. Pathophysiology of spastic paresis. II: Emergence of muscle overactivity. Muscle Nerve 31, 552–571.
15. Haas, B.M., Bergstrom, E., Jamous, A. & Bennie, A. 1996. The inter rater reliability of the original and of the modified Ashworth scale for the assessment of spasticity in patients with spinal cord injury. Spinal Cord 34, 560–564.
16. Blackburn, M., van Vliet, P. & Mockett, S.P. 2002. Reliability of measurements obtained with the modified Ashworth scale in the lower extremities of people with stroke. Phys Ther 82, 25–34.
17. Platz, T., Eickhof, C., Nuyens, G. & Vuadens, P. 2005. Clinical scales for the assessment of spasticity, associated phenomena, and function: a systematic review of the literature. Disabil Rehabil 27, 7–18.
18. Bennett D, Hultborn H, Fedirchu B, Gorassini M. Recurrent inhibition of alpha-motoneurons in patients with upper motor neuron lesions. Brain 1998; 105: 103–24.
19. Sanger T, Delgado M, Gaebler-Spira D, Hallett M, Mink J. Classification and definition of disorders causing hypertonia in childhood. Pediatrics 2003; 111: e89–e97.
20. Nielsen JB, Crone C, Hultborn H. The spinal pathophysiology of spasticity – from a basic science point of view. Acta Physiol 2007; 189: 171–80.
21. Voerman GE, Gregoric M, Hermens HJ. Neurophysiological methods for the assessment of spasticity: the Hoffmann reflex, the tendon reflex, and the stretch reflex. Disabil Rehabil 2005; 27: 33–68.
22. Pandyan A, Gregoric M, Barnes M et al. Spasticity, clinical perceptions and neurological realities and meaningful measurement. Disabil Rehabil 2005; 27: 2–6.
23. Bernstein N. The coordination and regulation of movements. Oxford: Pergamon Press, 1967.

http://www.helmedica.gr/items-8-7.htm

Tελικά πρέπει τα παιδιά να κοιμούνται με τους γονείς;

0
0
Γράφει η Μαρία Παπαδοπούλου, Συμβουλευτική Ψυχολόγος Παίδων & Ενηλίκων, Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Παιδιών – Εφήβων, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

Τα βρέφη και ο ύπνος με τους γονείς
Κυκλοφορούν πολλές και διαφορετικές απόψεις σχετικά με το αν είναι καλό ή όχι να κοιμούνται τα παιδιά με τους γονείς τους στο ίδιο δωμάτιο ή το ίδιο κρεβάτι. O Παπαβέντσης (2011) προτείνει ότι ο ύπνος του βρέφους με τους γονείς στο ίδιο δωμάτιο κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του μωρού, ενισχύει το μητρικό θηλασμό και προστατεύει ενάντια στο Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (ΣΑΒΘ), την πιο συχνή αιτία θανάτου των βρεφών.


Συγκεκριμένα ο ύπνος του βρέφους στο κρεβάτι των γονιών (co-sleeping), βοηθάει στη συνέχιση του αποκλειστικού θηλασμού και δε συσχετίζεται με το ΣΑΒΘ, εφόσον τηρούνται συγκεκριμένοι κανόνες ασφαλείας, όπως να μην καπνίζουν και να μην πίνουν οι γονείς, να μη χρησιμοποιούν κατασταλτικά φάρμακα και τοξικές ουσίες, η μητέρα να μην είναι υπερβολικά κουρασμένη με μειωμένες αντιδράσεις, το δωμάτιο να μην είναι πολύ κρύο ούτε πολύ ζεστό, το μωρό να μην γεννήθηκε πρόωρο ή με χαμηλό βάρος γέννησης, να μην είναι άρρωστο, να μη φοράει υπερβολικά πολλά ρούχα, να τοποθετείται ανάσκελα, στη μέση του κρεβατιού, ανάμεσα στους γονείς ή με μαξιλάρια στις άκρες για να μην πέσει από το κρεβάτι, να μην έχει το παιδί από κάτω του μαξιλάρι, να μην σκεπάζουν το μωρό ποτέ πάνω από το λαιμό, το στρώμα του κρεβατιού να μην είναι μαλακό, να μη βουλιάζει, να σκεπάζουν το μωρό με ελαφριά βρεφική κουβέρτα ή σε υπνόσακο, να μην κοιμάται άλλο παιδί ή κατοικίδιο στο ίδιο κρεβάτι, να μην αφήνουν το μεγαλύτερο μωρό μόνο του σε κρεβάτι ενήλικα (Παπαβέντσης, 2011). Ο διεθνής σύνδεσμος θηλασμού (La Leche League International) υποστηρίζει ότι ο ύπνος του νεογνού στο ίδιο κρεβάτι με το γονιό επιβάλλεται από τη στιγμή της γέννησης, καθότι βοηθάει στο να εδραιωθεί ο θηλασμός με όσο το δυνατόν λιγότερες ενοχλήσεις και διαταραχές στο βραδινό ύπνο τόσο της μητέρας, όσο και του βρέφους (LLLI, 1997). Οι υποστηριχτές του co-sleeping πιστεύουν ότι αυτή η πρακτική ενισχύει το μητρικό θηλασμό, επειδή κάνει τους νυχτερινούς θηλασμούς πιο εύκολους και βολικούς για τη μητέρα, καθώς τη βοηθάει να συγχρονίσει τον κύκλο του ύπνου της με αυτόν του βρέφους. Επίσης, βοηθάει τα βρέφη να αποκοιμιούνται πιο εύκολα, ειδικά όταν ξυπνάνε μέσα στη νύχτα. Πολλοί πιστεύουν ότι βοηθάει το παιδί να ηρεμεί με αποτέλεσμα να μειώνονται οι πιθανότητες εμφάνισης αγχωδών διαταραχών αργότερα στη ζωή του παιδιού.

Παρόλα αυτά, έχουν γίνει πολλές αναφορές στους κινδύνους που κρύβει η πρακτική του co-sleeping. Πολλά συγγράμματα αναφέρουν τον αυξημένο κίνδυνο του Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου σε περιπτώσεις όπου γονείς και βρέφος μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι. Η Αμερικάνικη Επιτροπή Ασφάλειας Καταναλωτών προειδοποιεί τους γονείς να μην τοποθετούν τα παιδιά στο κρεβάτι τους για ύπνο καθώς υπάρχει κίνδυνος ασφυξίας και στραγγαλισμού. Αρκετές επιδημιολογικές μελέτες συνοψίζουν μερικούς παράγοντες υψηλού κινδύνου: παχυσαρκία μητέρας, κάπνισμα, χρήση αλκοόλ και ουσιών, καθώς και περιπτώσεις όπου κοιμούνται σε κάποιον καναπέ ή καρέκλα. Γι'αυτόν το λόγο η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει να μην κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι οι γονείς με τα παιδιά τους κατά τον πρώτο χρόνο ζωής του παιδιού. Τον Αύγουστο του 1997 η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής κάνει την παρακάτω δήλωση πολιτικής της "Παρόλο που η πρακτική του να μοιράζεται ο γονιός το κρεβάτι με το βρέφος έχει αποδειχθεί ότι έχει αρκετά οφέλη, καμιά επιστημονική μελέτη δεν έχει αποδείξει ότι μειώνει το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (ΣΑΒΘ)". Τον Οκτώβριο του 2011 προτείνει την πρακτική του ύπνου στο ίδιο δωμάτιο, αλλά σε διαφορετικό κρεβάτι (American Academy of Pediatrics, 2011). Παραθέτει επιστημονικά στοιχεία ότι έτσι μειώνεται 50% ο κίνδυνος του ΣΑΒΘ (Blair, Fleming, Smith, 1999; Carpenter, Irgens, Blair, 2004; Mitchell, Thompson, 1995; Tappin, Ecob, Brooke, 2005), είναι πιο ασφαλές από την πρακτική του co-sleeping (Blair, Fleming, Smith, 1999; Carpenter, Irgens, Blair, 2004; Mitchell, Thompson, 1995; Tappin, Ecob, Brooke, 2005), αλλά κι από την πρακτική του να κοιμάται το βρέφος μόνο του στο δωμάτιό του (Forsyth, Hume, Howatson, Busuttil, Burchell, 2005; Carpenter, Irgens, Blair, 2004). Αυτή η ρύθμιση είναι πιο πιθανό να αποτρέψει την ασφυξία, το στραγγαλισμό και την παγίδευση του βρέφους, που ενδέχεται να συμβούν όταν μοιράζεται το ίδιο κρεβάτι με τους γονείς του (American Academy of Pediatrics, 2011).

Το παιδί και ο ύπνος με τους γονείς
Μετά το διάστημα των 6 - 12 μηνών, μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος του ΣΑΒΘ, οπότε είναι ίσως η κατάλληλη περίοδος για να μεταφερθεί σιγά σιγά το παιδί στο δικό του δωμάτιο. Σε αυτό το σημείο αξίζει να ειπωθεί ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρη γραμμή σχετικά με το αν είναι καλό ή κακό να κοιμάται το παιδί στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς του. Η απόφαση που παίρνει ο κάθε γονιός είναι συνήθως εκείνη που ταιριάζει περισσότερο στις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι συχνά τα παιδιά ξυπνούν μέσα στη νύχτα είτε γιατί είδαν κάποιο άσχημο όνειρο, είτε γιατί κάτι τους τρόμαξε κι αναζητούν παρηγοριά στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά. Η ανήσυχη σχέση του παιδιού με τον ύπνο αποτελεί ένα καθημερινό πρόβλημα για μερικούς γονείς, καθώς προκαλεί μεγάλες δυσκολίες κι ένα αίσθημα θυμού κι ανικανότητας, γιατί δεν ξέρουν πως να το αντιμετωπίσουν (Marcoli, 2001). Πίσω από κάθε παιδί που δυσκολεύεται να αποκοιμηθεί, υπάρχει μερικές φορές κι ένας γονιός που κόπιασε ή κοπιάζει εξίσου με αυτό (Marcoli, 2001). Πολλοί γονείς περιγράφουν την κούραση με την οποία σηκώνονται το πρωί, έχοντας προσπαθήσει με διάφορους τρόπους μέσα στη νύχτα να βοηθήσουν το παιδί να αποκοιμηθεί στο κρεβάτι του. Πολλοί καταλήγουν να δέχονται το παιδί στο κρεβάτι τους προκειμένου να απαλύνουν την ανησυχία του, να παρηγορήσουν τον πόνο του, αλλά να βάλουν κι ένα 'προσωρινό' τέλος στην κούραση που προκαλεί το ξύπνημα μέσα στη νύχτα. Κι άλλοι γονείς αναφέρουν ότι έχουν φτάσει σε σημείο να είναι αδύνατον πια να στείλουν το παιδί για ύπνο στο κρεβάτι του, ακόμα κι αν εκείνο έχει γίνει 7 ή 10 ετών. Υπάρχουν πολλοί που ότι το παιδί πρέπει να κοιμάται με τους γονείς του στο ίδιο κρεβάτι και πως αυτή η πρακτική θα το βοηθήσει να δημιουργήσει έναν ασφαλή δεσμό με τους γονείς του αλλά και να γίνει ένας ώριμος και ανεξάρτητος ενήλικας. Κι άλλοι πάλι αναφέρουν ότι το παιδί που δεν μαθαίνει να κοιμάται μοναχό του, δεν μαθαίνει να ξεπερνάει τους φόβους του, οπότε μεγαλώνει να γίνει ένας φοβικός και αγχωμένος ενήλικας, εξαρτημένος από τους άλλους. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κάποια επιστημονική μελέτη, η οποία να στηρίζει τα παραπάνω. Καταλήγουμε, λοιπόν, στο ότι η απόφαση του αν θα κοιμηθεί το παιδί στο κρεβάτι των γονιών του ή στο δικό του, είναι μια απόφαση που παίρνει ο κάθε γονιός για το παιδί του.

Παρόλα αυτά, αξίζει να γίνει αναφορά στους έξυπνους στοχασμούς της Alba Marcoli (2001), "Στη δυσκολία του παιδιού να αποκοιμηθεί μόνο του είναι συμπυκνωμένοι όχι ένας, αλλά πολλοί και διάφοροι φόβοι: εκείνος της απομάκρυνσης, του ξένου, της εγκατάλειψης, του σκοταδιού, των άσχημων ονείρων, κτλ....Όλοι οι παραπάνω φόβοι είναι τελείως φυσιολογικοί και αποτελούν μέρος της ψυχικής ανάπτυξης του παιδιού...... Σχετικά με το φόβο για το σκοτάδι: Μεταξύ των ενηλίκων υπάρχουν πολλοί περισσότεροι απ' όσο φανταζόμαστε που νιώθουν αυτόν το φόβο, σε σημείο μάλιστα ν' αφήνουν κάποιο φως αναμμένο τη νύχτα, εάν είναι μόνοι. Προφανώς υπάρχει σε αυτούς μια βαθιά ανάγκη ελέγχου της κατάστασης, που καθιστά ανυπόφορη την ιδέα του ολικού σκοταδιού, όταν δεν είναι δυνατό να δει κανείς. Κι αυτό ακόμη μια φορά αποδεικνύει την πολυμορφία, που εμείς οι ενήλικες μπορούμε να έχουμε στη συμπεριφορά μας και πως καθένας μας οργανώνει τις άμυνές του με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί να βρει. 'Εγώ φοβόμουν τόσο το σκοτάδι, τις νέες καταστάσεις, την απομάκρυνση από το οικογενειακό περιβάλλον', έλεγε κάποτε μια νεαρή μητέρα, 'που στη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού τις πρώτες τρεις βραδιές δεν κοιμήθηκα καθόλου. Κι όχι μόνον, όταν ο σύζυγός μου αποκοιμιόταν, τον ξυπνούσα, για να μου κρατά συντροφιά. Εωσότου, την τέταρτη βραδιά, αντέδρασε και με μάλωσε, όπως μαλώνουν ένα κοριτσάκι. Το πιστεύετε ότι αυτό με καθησύχασε; Εκείνη τη νύχτα κάθισα ήσυχη χωρίς να πω τίποτε, μέχρις ότου σιγά σιγά αποκοιμήθηκα κι εγώ'. Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα σχετικά με το θέμα των ορίων και της σημασίας τους να συγκρατούν τους ίδιους τους φόβους μας στις καταστάσεις που προκαλούν έντονο άγχος. Παρά την κούραση και τη δυσκολία που μερικές φορές προκαλεί, για ένα παιδί το να καταφέρει να κοιμηθεί μόνο του αντιπροσωπεύει μια μεγάλη νοητική εμπειρία και το βίωμα μιας κατάκτησης.... Συνεπώς η δοκιμασία του βραδινού αποχωρισμού είναι εκείνη που μας βοηθά να καταλάβουμε εάν ένα παιδί αισθάνεται ασφαλές. Όταν δεν τα καταφέρνει, ίσως το αληθινό πρόβλημα δεν είναι τόσο η νύχτα καθ'εαυτή, όσο το γεγονός ότι το παιδί σε εκείνη τη στιγμή δεν επεξεργάστηκε ή δεν ξαναβρήκε μέσα του αρκετή σιγουριά, για να την αντιμετωπίσει. Κι αυτός είναι τότε ο χώρος, όπου είναι χρησιμότερο να βοηθηθεί από τους γονείς του.» (Marcoli, 2001).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
American Academy of Pediatrics (2011). SIDS and Other Sleep-Related Infant Deaths: Expansion of Recommendations for a Safe Infant Sleeping Environment. Pediatrics, 128, 5, p. 1341 -1367.

Blair, P.S., Fleming, P.J., Smith, I.J., et al. (1999). Babies sleeping with parents: case-control study of factors influencing the risk of the sudden infant death syndrome. CESDI SUDI Research Group. British Medical Journal, 319, p. 1457–1462.

Carpenter, R.G., Irgens, L.M., Blair, P.S., et al. (2004). Sudden unexplained infant death in 20 regions in Europe: case control study. Lancet, 363, p.185-191.

Forsyth, L., Hume, R., Howatson, A., Busuttil, A., Burchell, A. (2005). Identification of novel polymorphisms in the glucokinase and glucose-6-phosphatase genes in infants who died suddenly and unexpectedly. Journal of Molecular Medicine, 83(8), p.610-618.

La Leche League International Inc. (1997). The Womanly Art of Breastfeeding. (6th rev. ed.) Schaumberg, IL: Author.

Marcoli, Α. (2001). Ο θυμός των παιδιών. Παραμύθια για την κατανόηση της παιδικής συμπεριφοράς (μετάφραση: Μελής Μελετιάδης). Εκδόσεις: University Studio Press.

Mitchell, E.A. & Thompson, J.M.D. (1995). Co-sleeping increases the risk of SIDS, but sleeping in the parents' bedroom lowers it. In: Rognum T.O. ed. "Sudden Infant Death Syndrome: New Trends in the Nineties". Oslo, Norway: Scandinavian University Press, p. 266-9.

Tappin, D., Ecob, R., Brooke, H. (2005). Bedsharing, roomsharing, and sudden infant death syndrome in Scotland: a case control study. Journal of Pediatrics, 147(1), p. 32-37.

Παπαβέντσης, Σ. (2011). http://pediatros-thes.gr/for-parents/ύπνος/μωρά-και-ασφαλές-co-sleeping/

http://maria-papadopoulou.blogspot.gr

http://www.childit.gr/

1ο διεθνές τουρνουά μίνι χάντμπολ "Βριληττός"

0
0
Ένα διεθνές τουρνουά μίνι χάντμπολ που σαν στόχο έχει να γίνει θεσμός, ξεκινά φέτος το δικό του ταξίδι με πρώτη «στάση» το κλειστό γυμναστήριο των Βριλησσίων. Πρόκειται για το τουρνουά «Βριληττός», το οποίο τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Βριλησσίων και της Ομοσπονδίας Χειροσφαίρισης Ελλάδος ενώ συνδιοργανωτής είναι και ο σύλλογος Ε.Σ.Ν Βριλήσσια.  Η μεγάλη γιορτή του αθλήματος θα ανοίξει τις πύλες τους στις 29 Απριλίου και θα ολοκληρωθεί την 1η Μαΐου.


Οι διοργανωτές έχουν ξεκινήσει ήδη τις προετοιμασίες του τουρνουά εδώ και πολλούς μήνες ενώ ήδη έχουν «κλειδώσει» και οι συμμετοχές των σωματείων που ανέρχονται στις δέκα. Το σημαντικό μάλιστα είναι ότι εκτός των ομάδων της Αθήνας, στο τουρνουά «Βριληττός» θα λάβουν μέρος και ομάδες της Βορείου αλλά και της Νοτίου Ελλάδος όπως επίσης και σύλλογοι από το Εξωτερικό.
Σκοπός του τουρνουά είναι η απόκτηση αγωνιστικής εμπειρίας των αθλητών, η επένδυση των παιδιών σε αξίες, όπως ένταξη στην ομάδα, συνεργασία, άμιλλα και το ευ αγωνίζεσθαι. Επίσης, τα μικρά παιδιά μέσα από τη συμμετοχή τους στο τουρνουά «Βριληττός» θα έχουν την ευκαιρία να διασκεδάσουν μέσα από το άθλημα που έχουν επιλέξει να ασχολούνται.
Επιπλέον, στη διάρκεια του «Βριληττός» οι διοργανωτές σε συνεργασία με τον ΣΥΠΧΕ (Σύνδεσμο προπονητών χειροσφαίρισης Ελλάδος) προγραμματίζουν να πραγματοποιηθεί και ένα διεθνές επιμορφωτικό σεμινάριο προπονητών, με ομιλητές-προπονητές τόσο από το Εξωτερικό όσο και από την Ελλάδα.
Οι εκπλήξεις φυσικά θα είναι πολλές για τους λιλιπούτειους αθλητές του χάντμπολ που θα αγωνιστούν στο «Βριληττός» ενώ και οι φίλοι του αθλήματος θα έχουν την ευκαιρία για ένα τριήμερο να πάρουν μια γεύση από τους «μικρούς» που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο χάντμπολ και ξεκινούν να «αναζητούν» τη διάκριση μέσα από αυτό. Η εθελοντική συμμετοχή στο τουρνουά αναμένεται να είναι μεγάλη και το σίγουρο είναι ότι οι εθελοντές (άνθρωποι κάθε ηλικίας) με τη συμβολή τους και την υποστήριξή τους θα βάλουν και αυτοί το δικό τους «λιθαράκι» προκειμένου να βοηθήσουν να ξεκινήσει «γλυκά» και επιτυχημένα το 1ο διεθνές τουρνουά μίνι χάντμπολ «Βριληττός».

Τα παιχνίδια στο iPad, Xbox, and Wii μπορούν να φανούν χρήσιμα και στην Εργοθεραπεία

0
0
Ένα άρθρο από το PediaStaff
Στην εργοθεραπεία υπάρχουν πολλοί τρόποι να χρησιμοποιήσεις την τεχνολογία για να αντιμετωπίσεις και να βελτιώσεις τις δεξιότητες λεπτής κίνησης, αισθητηριακής επεξεργασίας και αισθητικοκινητικότητας. Παρακάτω θα βρείτε κάποια προτεινόμενα παιχνίδια, τα οποία διασκεδάζουν τα παιδιά και ταυτόχρονα τα βοηθούν στην ανάπτυξή τους.

iPads & Tablets

Παιχνίδια όπως το Temple Run και Fruit Ninja  βοηθούν την οπτική παρακολούθηση και σάρωση, καθώς και την αύξηση της προσοχής και της συγκέντρωσης.

Οι γραφοκινητικές εφαργμογές και οι εφαρμογές γραμμάτων (όπως το   Dora ABCs και ABC Tracing) είναι πολύ χρήσιμες για την εξέλιξη των δεξιοτήτων λεπτής κινητικότητας.  Και οι 2 εφαρμογές που αναφέρονται, βοηθούν τα παιδιά στην εκμάθηση των γραμμάτων (αγγλικά) και καθοδηγούν για τον σωστό σχηματισμό αυτών.

Τα παιχνίδια αλληλουχίας όπως το Cookie Maker and Pizza Maker κατευθύνουν τα παιδιά για το πως να ακολουθήσουν οδηγίες με πολλά βήματα και αυξάνουν την διατήρηση της προσοχής σε κάποιο θέμα.

Ενδιαφέρουσες εφαρμογές γνωστικού περιεχομένου και επίλυσης προβλημάτων, βοηθούν για την βελτίωση ενός αυξημένου επιπέδου δεξιότητων με έναν δημιουργικό τρόπο. Κάποιες από αυτές τις εφαρμογές είναι το  UnBlock Me and Where’s My Water? .

Xbox Kinect & Nintendo Wii
Πολλά βιντεοπαιχνίδια απαιτούν την κίνηση του σώματος, και με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μπορούν να αυξήσουν και να βελτιώσουν διάφορες δεξιότητες όπως η ισορροπία, ο συντονισμός, η ενδυνάμωση και η αντοχή.

Το Kinect for Xbox, στο οποίο το παιδί ελέγχει τις κινήσεις στην οθόνη και δεν χρειάζεται κάποιο τηλεχειριστήριο, είναι ένα σύστημα που επιτρέπει σε όλο το σώμα να διασκεδάσει. Το Nintendo’s Wii system είναι ένα κλασικό αγαπημένο παιχνίδι, το οποίο προσφέρει ελεγχόμενο -κινητικό παιχνίδι δράσης, ενσωματώνοντας πολλές εργασίες συντονισμού με μια ποικιλία τηλεχειριστηρίων και αξεσουαρ (όπως ένα ταμπλο ισορροπίας και dual-hand χειριστήρια).

Και τα δύο συστήματα παρέχουν πολλά αισθητηριακά ερεθίσματα, επιτρέποντας την βελτίωση της σωματικής ενημερότητας, την κινητική επεξεργασία, καθώς και την απόκτηση και ανάπτυξη πλήθος κινητικών δεξιοτήτων. Προτεινόμενα παιχνίδια, τα οποία εστιάζουν σε αυτά τα θέματα είναι τα εξής:

Wii Fit Plus: ισορροπία, συντονισμός και σωματική ενημερότητα
Wii Sports: οπτικοκινητικός συντονισμός και συγχρονισμός των κινήσεων
Dance Dance Revolution: ενδυνάμωση, αντοχή, ακολουθία διαδοχικών κινήσεων και αιθουσαίος ερεθισμός
Kinect Dance Central: ενδυνάμωση και μίμηση αδρών κινήσεων
Kinect Training: ενδυνάμωση, αντοχή, ιδιοδεκτικός ερεθισμός
Kinect Sports: οπτικοκινητικός συντονισμός και συγχρονισμός των κινήσεων

Η χρήση της τεχνολογίας με τον σωστό τρόπο μπορεί να ωφελήσει πολλά παιδιά και ενήλικες. Ο συνδυασμός ψυχαγωγίας και μάθησης είναι συναρπαστικός.

Καλή διασκέδαση!!


Όλγα Καμπιώτη, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια

http://paidikaiergotherapeia.blogspot.gr/

6o Παγκύπριο Συνέδριο για Γονείς - Εκπαιδευτικούς 2013, 20 Απριλίου2013

0
0
Η ιστοσελίδα γιορτάζοντας την οργάνωση του 6ου κατά σειρά συνεδρίου που οργανώνει θα προσφέρει ΔΩΡΕΑΝ το φετινό βιβλίο σε όσους εγγραφούν και παρευρεθούν!

Γονείς και εκπαιδευτικοί φυλάξτε την 20η Απριλίου2013 για εσάς και τα παιδιά σας. Εγγραφείτε τώρα. Η ιστοσελίδα paidiatros.com σας προσκαλεί στο 6ο Παγκύπριο Συνέδριο για Γονείς και Εκπαιδευτικούς.

Το Παγκύπριο Συνέδριο για Γονείς και Εκπαιδευτικούς αποτελεί πια χωρίς καμία αμφιβολία θεσμό. Η αθρόα συμμετοχή τόσο των γονιών όσο και των εκπαιδευτικών μας έπεισε όλους για την αναγκαιότητα του συνεδρίου αυτού. Θα παραμείνουμε λοιπόν πιστοί στο ραντεβού μας και θα σας περιμένουμε και εφέτος στις 20 Απριλίου2013 στον ίδιο χώρο (Αμφιθέατρο δήμου Λατσιών) με θέματα που ζητήσατε και που ενδιαφέρουν όλους μας. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου οι σύνεδροι θα παρακολουθήσουν καταξιωμένους επιστήμονες να αναπτύσσουν τα θέματα τα οποία τους απασχολούν και θα έχουν την ευκαιρία να λάβουν μέρος σε συζήτηση και να πάρουν απαντήσεις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις και απορίες.

Το συνέδριο αξιολογήθηκε από την Παιδιατρική Εταιρεία Κύπρου με 4 μόρια CME (Συνεχιζόμενης εκπαίδευσης)

    ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ
    ΠΡΟ-ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ - Κόστος συμμετοχής 10 Ευρώ - Εγγραφείτε τώρα πατώντας εδώ.
    Για οποιοδήποτε πρόβλημα ή πληροφορία μπορείτε να καλείτε το 99338333

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ
• Υπουργείου Υγείας
• Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής
• Παγκύπρια Συνομοσπονδία Γονέων Δημοτικής

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1:00 μ.μ. – 1:45 μ.μ. Εγγραφές
1:45 μ.μ. – 2:00 μ.μ. Χαιρετισμοί

Κυριάκος Κενεβέζος, Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού

2:00 μ.μ. – 4:30 μ.μ. 1η Ενότητα
Συντονιστής: Χρύσανθος Τσουρούλης, Δημοσιογράφος

- Το παιδί στον οφθαλμίατρο. Πότε, πώς και γιατί.
Μαρία Γαβριηλίδου - Μιχαηλούδη, Ορθοπτικός
Δρ Αντώνης Χριστοφόρου, Χειρούργος Οφθαλμίατρος – Παιδοοφθαλμίατρος
- Άγχος στα παιδιά.
Δρ Ειρήνη Λόρδου, Παιδοψυχίατρος
- Διαταραχές ύπνου στα παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Δρ Μαρίνα Γαβαθά, Παιδίατρος - Παιδονευρολόγος
- Τρεχάλα για τις απογευματινές δραστηριότητες ?
Δρ Ελένη Θεοδώρου, Κοινωνιολόγος Εκπαίδευσης, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου

Συζήτηση

4:30 μ.μ. – 5:00 μ.μ. Διάλειμμα


5:0 μ.μ. – 7:15 μ.μ. 2η Ενότητα
Συντονιστής: Έλλη Κοτζαμάνη, Δημοσιογράφος

- Χρήση και κατάχρηση των αντιβιοτικών.
Δρ Αδάμος Χατζηπαναγής
- Σχολικός εκφοβισμός - Bullying
Γιώτα Αυξεντίου, Ψυχολόγος
- Πατέρας. Συμπρωταγωνιστής ή θεατής.
Δρ Μαίρη Δήμου, Κλινική ψυχολόγος
- Προλαβαίνοντας τη δημιουργία Μαθησιακών Δυσκολιών από το νηπιαγωγείο.
Δρ Αναστασία Χατζηγιαννακού, Ειδική Παιδαγωγός, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου

Συζήτηση

Πώς να εγγραφώ στο συνέδριο

Κόστος συμμετοχής : Δέκα (10) ευρώ το άτομο
Μπορείτε να εγγραφείτε στο συνέδριο με τους εξής τρόπους:

A. Εγγραφή από διαδίκτυο.
Πατήστε εδώ και συμπληρώστε τη φόρμα που θα εμφανιστεί. Ακολουθήστε τις οδηγίες μέχρι την ολοκλήρωση της συναλλαγής. Να προσέλθετε έγκαιρα στο συνέδριο και να πάτε στο σημείο «Προεγγραφές από το διαδίκτυο». Να έχετε μαζί σας είτε την ταυτότητά σας είτε την πιστωτική κάρτα με την οποία έχετε κάνει την πληρωμή.

B. Αγορά δελτίου συμμετοχής στο συνέδριο από τα σημεία πώλησης των διαφόρων επαρχιών

ΛΕΥΚΩΣΙΑ

Δημαρχείο Λατσιών, Δευτέρα - Παρασκευή (7:45 π.μ.-2:00 μ.μ.). Υπεύθυνος: Στάθης Ευσταθίου,

τηλ. 97779164, 22878688.

Ορθοδοντικό Κέντρο Στάθης Ευσταθίου, Λεωφ. Αθαλάσσας 101,

Τηλ. 22426262, 99446363


ΛΕΜΕΣΟΣ
Ιατρείο Χριστόδουλου Λάσπου Αγίας Φυλάξεως 111, Λεμεσός, 3087,
Τηλ. 25735050


ΛΑΡΝΑΚΑ
Academic & General Book Shop Ερμού 41, Λάρνακα
Τηλ. 24628401


ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ
P.&A.Loizou Ltd, Printing&Copy Centre, 1ης Απριλίου 120,Παραλίμνι 5280
Tel: 23 730 760

Μέλη της Οργανωτικής επιτροπής:
Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής κ.κ. Ησαΐας
Χρύσανθος Τσουρούλλης, Δημοσιογράφος
Δρ. Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος
Παπαντρέας Παναγή, Λατσιά
Χρύσανθος Πιερή, Πρόεδρος Παγκύπριας Συνομοσπονδίας Ομοσπονδιών Συνδέσμων Γονέων Δημοτικής Εκπαίδευσης

Μέλη της επιστημονικής επιτροπής:

Δρ Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος
Δέσπω Μηναϊδου, Σύλλογος Εγγεγραμμένων Λογοπαθολόγων
Μαρία Κυριάκου-Σολομωνίδου, Σύλλογος Εγγεγραμμένων Λογοπαθολόγων
Δρ Αναστασία Χατζηγιαννακού, Ειδική Παιδαγωγός, Καθηγήτρια Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου
Σούζαν Χρυσοστόμου, Ιδρυτής και Πρόεδρος του Κυπριακού Συνδέσμου ΔΕΠ-Υ Κύπρου
Παντελής Μακρής, Ειδικός εκπαιδευτικός σύμβουλος
Στέλλα Κυριακίδου, Κλινική Ψυχολόγος, Βουλευτής
Νίκη Ευθυμίου, Ανώτερη Επισκέπτρια Υγείας, Παγκύπριος Σύνδεσμος Νοσηλευτών και Μαιών (ΠΑΣΥΝΜ)
Δρ Ιουλιέττα Λαούρη, Παιδοψυχίατρος
Χριστόδουλος Λάσπος, Ορθοδοντικός

http://www.paidiatros.com/
Viewing all 1012 articles
Browse latest View live




Latest Images